احاديث پيرامون «حق»

لزوم حق گويى هر چند به زيان خود.

قرآن .

((اى كـسـانـى كـه ايـمان آورده ايد ! به عدالت برخيزيد وبراى خدا شهادت دهيد هرچند به زيان خودتان يا پدر و مادر و خويشاوندان شما بوده باشد)).
ـ امـام عـلى (ع ) : بر نوشته دسته شمشيرى از شمشيرهاى حضرت رسول چنين آمده بود: حق را بگو هر چند عليه خودت .

ـ امام كاظم (ع ) : حق را بگو اگر چه نابودى تو در آن باشد , زيرا كه نجات تو در آن است و باطل را فروگذار هر چند نجات تو درآن باشد , زيرا كه (در واقع ) نابودى تو در آن است .

ـ پيامبر خدا (ص ) : با تقواترين مردم كسى است كه حق را بگويد, چه به سودش باشد چه به زيانش .

ـ امـام صادق (ع ) : در روز قيامت سه كس از همه مردمان به خداى عز و جل نزديكترند تا آن گاه كه از حسابرسى فارغ شود : ومردى كه حق را , به سود يا زيان خود , بگويد.
ـ امام على (ع ) : برترين مردم نزد خداكسى است كه عمل به حق را از عمل به باطل بيشتر دوست داشته باشد , اگر چه براى او زيانمندو غمبار باشد و باطل برايش سودمند و فزاينده .

ـ امـام صـادق (ع ) : نـشـانـه ايـمان راستين آن است كه حق را , هرچند به زيانت باشد , بر باطل , اگرچه سودت رساند , ترجيح دهى .

ـ مـؤمـن را بـر مؤمن هفت حق است واجبترين آنها اين است كه آدمى حق را بگويد هرچندبر ضد خود يا پدر و مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود.