متن اشعار اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

کسی نمی دونه، من می دونم
که میون کوچه، پیش چشام، مادرم مادرم
همه میگن گریه نکن، اما می خوام زار بزنم
همه میگن آروم بگیر، ولی دیگه نمی تونم
غروبا همه میگن
غروب اون کوچه رو از یاد ببرم، اما نمیشه
پیش چشای منه برا همیشه
منو آتیش میزنه برا همیشه
کسی نمی بینه، من می بینم
تو کابوس شبا، بغض صدام، مادرم مادرم
کسی نمی دونه، من می دونم
که میون کوچه، پیش چشام، مادرم مادرم
چی بگم از اون شبی که می میرم به خاطرش
مادرم منو گرفت زیر پناه چادرش
فقط اینو یادمه
صدای یک سیبی تو کوچه ها پیچید مثل فریاد
دو تا گوشواره روی خاک کوچه افتاد
دیگه راه خونمون رو بردم از یاد
اگه بخوره باز روی زمین
کسی که بدنش زخمی باشه، مادرم مادرم
صورتی که هنوز داغِ آتیش
روی کبودیِ گونه هاشه، مادرم مادرم
کسی نمی دونه، من می دونم
که میون کوچه، پیش چشام، مادرم مادرم
مادرم از اون به بعد، تا نگاه می کنه به من
می گه این راز بزرگ بین من و تو، یا حسن
من میگم به مادرم
الهی من فدای غربتت بشم یاس کبودم
کاشکی من با تو، تو اون کوچه نبودم
مگه آروم میشه آتیش وجودم
میون قفسش بستریه
مریضی که دیگه جون نداره، مادرم مادرم
داره می سوزونه چشمامونو
اون دردایی که درمون نداره، مادرم مادرم
کسی نمی دونه، من می دونم
که میون کوچه، پیش چشام، مادرم مادرم