متن اشعار اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

فاتحه می خونه آسمون واسه آخرین نمازش
فاتحه می خونه آسمون واسه آخرین اذونش
خونِ سرِ علی شد روون روی چشمِ نیمه جونش
واویلا فرق سری وا شده
راحت شد، مردی که تنها شده
باز انگار روضه ی زهرا شده
فاطمه، داره نگاش میکنه زینبش داره صداش میکنه
زخمی که، همدم مولا شده تسکینش، چادر زهرا شده
بارونی، چشم یتیما شده
واویلا فرق سری وا شده
راحت شد، مردی که تنها شده
باز انگار روضه ی زهرا شده
چشای زینب، بی خوابه تو گریه اش، عکسه مهتابه
شکسته فرقی تا ابرو علی میونِ محرابه
علــي اي هـماي رحـمت تو چه آيتـي خدا را
که به ما سوا فکندی، همه سایه ی هما را
دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند
چو علی گرفته باشد سر چشمه بقا را
برو ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را
به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من
چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا
به جز از علی که آرد پسری ابوالعجائب
که علم کند به عالم شهدای کربلا را
چشای زینب، بی خوابه تو گریه ش، عکسه مهتابه
شکسته فرقی تا ابرو علی میونِ محرابه
همین که، شمشیر اومد به فرقِ مولا رسید
علیِ بی فاطمه یه نفسِ راحت کشید
علی به سجده افتاده دریای خونِ، سجاده
اسیر خاکه، این دنیا دیگه از امشب، آزاده
چقدر غم، تو سینشه یا زهرا، تسکینشه
نشونِ خونِ دلش محاسنِ رنگینشه
علی، ولیِ معبوده امیرِ دنیا، تا بوده
حتی یه لحظه این دنیا بدون حیدر نابوده
امیر ارض و سماء خدایِ فضل و شرف
ملائک هووو می کشن گوشه ی ایوون نجف
یه دستش، دستِ حسین یه دستش، دستِ حسن
شبِ قدر، حیدر میگه حسینم ای بی کفن
سرِ خاکِ کربلا دلم مفتون الحُسین
به اذن شاه نجف منم مجنون الحُسین