متن اشعار اجرا شده توسط حاج محمود کریمی

اي علم افراشته بر سر ايوان عشق
خيز ز جا و مبر خواب زچشمان عشق
خيز ز جا و مزن شعله به دامان عشق
مي روي و مي شود چاک گريبان عشق
خيز بپا يا اخا وقت علمداري است
تير به چشم تو و بر دل من خورده است
خار و خس و تيغ وتير جسم تو آرزده است
صوت حرم گوش کن مشک عمو برده است
خيز ز جا و ببين بي تو علي مرده است
کار يتيمان من وا عطش و زاري است
نام تو جان ميبرم باز برادر بگو
منتظرت زينبت بيا و خواهر بگو
جان من خسته دل جواب دختر بگو
بيا و قصه ي آب براي اصغر بگو
آه پناهم ببين زمان بي ياري است
آمده ام در برت ناله ز غمها مکش
با لب خشکت چنين شعله به دريا مکش
پيش نگاه ترم روي زمين پا مکش
ناله ي جان سوز تو در بر زهرا مکش
بهر کمان کردنم زخم غمت کاري است
خيز ز قلب تو را اي پسر بوتراب
ناله ي طفلان شده ذکر عمو جاي آب
خواب ز چشم حرم شد ز فراق تو خواب
خنده ي دشمن بيبن برمن خانه خراب
عباس يعني ذکر طوفاني مهدي
عباس آواي غزل خواني مهدي
درک محرم کرده اي داني چه گويم
عباس يعني اوج مهماني مهدي
يا کاشف الکرب الحسين به به چه ذکري
آرامش وقت پريشاني مهدي
عباس يعني پرچمي فوق علم ها
نصب است در بيت بياباني مهدي
عباس يعني آن ضريحي که شب و روز
بگذاشت جا روي پيشاني مهدي
فرمان رواي عالمين يعني اباافضل
فرمان رواي عالمين عباس عباس
يا کاشف الکرب الحسين عباس عباس
شيرين ترين ذکر و نواي عشق عباس
زيبا ترين لحن و صداي عشق عباس
روز قيامت آنکه دارد پشت حيدر
بر روي دوش خود لواي عشق عباس
مهدي به او گويد اي عبد صالح
عبد خدا بود و خداي عشق عباس
او محرم اسرار ثارالله بوده
او محرم اسرار آل الله بوده
گرديده از اول فناي عشق عباس
بايد به عکس و نام او عرض ادب کرد
فرمانده ي کل قواي عشق عباس