ارشد معماری

معرفی رشته معماری منظر

معماری منظر شاخه‌ای از معماری است که با سازماندهی زمین و ساختمان‌ها برای استفاده و بهره‌مندی انسان سروکار دارد و به فضای بیرونی- چه از دیدگاه محیط زیست و طبیعت، چه از دیدگاه رابطه آن با زندگی انسان و چه از دیدگاه هنر و زیبایی‌شناسی- می‌پردازد. این دانش سعی در درک ارزش‌ها و زیبایی‌های طبیعت و سرزمین‌ها و تفاوت‌ها و قابلیت‌های محیط دارد تا در قالب طرح و نگرشی نو، راهکارهای استفاده بهینه از آن و چگونگی تجدید حیات محیط را در مقیاس خرد و کلان جستجو کند. این تخصص یک تخصص بین رشته‌ای است که ریاضیات، علوم، مهندسی، هنر، تکنولوژی، علوم اجتماعی، سیاست و فلسفه را شامل می‌شود. فعالیت یک معمار منظر می‌تواند از طراحی پارک ملی تا طراحی فضای باز برای شرکت‌های تجاری بزرگ، از طراحی یک محوطه مسکونی تا طراحی زیرساخت‌های شهری و مدیریت زمین‌های بکر و احیاء اراضی مخدوش شده مثل معادن یا محوطه‌های دفن زباله را در برگیرد. معمار منظر بر روی انواع ساختارها و فضاهای بیرونی اعم از کوچک و بزرگ، روستایی و شهری با مصالح نرم و سخت و مسائل هیدرولوژیکی و اکولوژیکی متفاوت فعالیت می‌کند.

حوزه فعالیت معمار منظر را می‌توان در حیطه‌های زیر خلاصه کرد:

برنامه‌ریزی برای توسعه‌های جدید از لحاظ فرم و مقیاس

طراحی منظر خیابان‌ها و زیر‌ساخت‌های عمومی شهری

طراحی محوطه برای مدارس، دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها، هتل‌ها و...

طراحی پارک‌های عمومی، پارک‌های موضوعی و فضاهای ورزشی

طراحی محوطه‌های مسکونی، شهرک‌های تجاری و صنعتی

برنامه‌ریزی برای ساخت بزرگراه‌ها، ساختارهای حمل و نقل، پل‌ها و تونل‌ها

طراحی فضاهای شهری، میدان‌ها و پیاده‌راه‌ها

طراحی منظر راه‌ها

سازماندهی بازسازی‌های شهری

ساماندهی مناظر طبیعی، تاریخی و توریستی

حفاظت از باغ‌های تاریخی

برنامه‌ریزی ساخت مخازن، سدها، نیروگاه‌ها و صنایع بزرگ

ارزیابی محیط و منظر، ارائه طرح برای مدیریت سرزمین و آمایش آن

در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت که معماری منظر؛ هنر و علم تحلیل، برنامه‌ریزی، طراحی، مدیریت، محافظت و ترمیم زمین است. طراحی منظر و محیط، فرآیند آگاهانه‌ سازماندهی، برنامه‌ریزی و ایجاد تغییرات فیزیکی در محیط و منظر است. این فرآیند شامل سازماندهی فیزیکی محیط و منظر و طراحی مکان‌هاست. نقش اجتماعی معماری منظر؛ افزایش کیفیت زندگی، کاهش تنش و توجه به سلامت و رفاه انسان و بوم است و در این راستا دو مفهوم "پایداری" و "مکان" را مطرح می‌سازد که اولی به توانایی محیط و منظر برای زنده ماندن، جلوگیری از نابودی محیط و منظر و کاهش کیفیت منابع و دومی به توانایی یک فضا برای برانگیختن تصاویر ذهنی مطلوب و به خاطر سپردن آنها در دوره‌های طولانی زمان اطلاق می‌شود.