معماران معروف

میس یک ماموریت مادام العمر و جاه طلبانه را دنبال می‌کرد، نه تنها برای ایجاد یک سبک معماری جدید بلکه برای ایجاد یک زبان معماری جدید که می‌توانست عصر جدید فن آوری و تولید را به نمایش گزارد. او می دید که نیاز به یک معماری پرمعنی که هماهنگ با دورهٔ او باشد، وجود دارد، درست مانند معماری گوتیک در عصر روح گرایی (spiritualism). او یک فرآیند طراحی منظم را با استفاده از اندیشه‌های منطقی برای رسیدن به اهداف معنوی خود به کاربرد. او معتقد بود که پیکربندی و نظم هر جزء معماری باید کمک به یک بیان پیوسته (unified expression) کند. میس با دقت شروع به مطالعه فیلسوفان و اندیشمندان بزرگ گذشته و حال کرد تا بتواند درک خود را از کیفیت و طبیعت عصری که او در آن زندگی می‌کند را افزایش دهد. میس احتمالا بیشتر از هر پیشرو دیگری در زمینه نوگرایی (مدرنیسم) از فلسفه به عنوان پایهٔ کارهای خود استفاده کرده‌است. معماری میس با سطح بالایی از انتزاع ساخته می‌شد و توصیفات عمومی او از کارهایش فضای بیشتری را برای تفسیر باز می‌گذاشت. با این حال ساختمان‌های او در نظر یک فرد بسیار ساده و مستقیم می‌آید.