مبحث چهل و یکم صالحین: پیشواز بهاران

آيد بهار جانفزا،شادي دهد بر جــــــان ما

طي گردد ايام خزان ، تا در رسد جانان ما

روحي ز شادي بر دمد،برپيكر غمناك دل

خوش باشداز ره گر رسد ، آن يارخوش الحان ما

آن دم بهار از عِطراو،جان را مصفا ميكند

بي اذن او گـــل نشكــفد، در پهنه بي جان ما

مطرب زند با ياد او،بلبل بخواند نام او

گويند عــــالم يكصدا، شد منجــلي برهان ما

ساقي بگردان جام مِي،رندي به دنياتابه كِي

لبريــــز كن پيمــانه را ، تطهير كن دامان ما

دستم بُوَد كوتاه از او،خواهم كه گيرم جاه از او

باشد كه اشكي ريزد از،چشمي دم فقدان ما



دائم بپرسم چون شوَد،مولا نظر برما كند

تا گويدم باري دگر ، شو قــاري قـرآن مــا