نصرالدین در خانه نشسته بود و آرزو میکرد ایکاش یک کاسه پر از آش گرم موجود بود و آنرا میخورد. در همان وقت دروازه خانه به صدا در آمد.

پسر همسایه در حالیکه کاسه خالی ای را در دست داشت به ملا گفت: مادرم سلام رسانیده و گفت اگر آش پخته اید قدری هم به ما بدهید. نصرالدین سرش را جنبانید و گفت: کار دنیا چقدر عجیب است همسایه ها بوی آرزوی اش را هم استشمام میکنند.