مبحث چهلم طرح صالحین: روز پرستار

آسمان را بنگر که بر زمین ستاره می ریزد. زمین را بنگر که لباس خوش عطر یاس بر تن می کند. چشم عالم بر این شاهکار خلقت خیره مانده است. فرخنده باد میلاد دختر مهربانی و صلابت، دختر عفّت و استقامت، زینب کبری(س).

خانه ای ساده و گلی، با کم ترین وسایل زندگی، در لفافه ای از نور پیچیده شده است. زهرا(س) چشم به راه تولد نوزادی است. فرشتگان در هلهله اند و نور معطر بال هایشان از آسمان تا زمین جاده ای از نور کشیده است. غنچه ای آرام شکفته می شود، غنچه ای از جنس نور، از تبار یاس. بوی عطری خوش عالم را پر می کند. زینب متولد می شود، چشم می گشاید و خانه را صفایی تازه می بخشد. خوش آمدی ای نوگل زهرا(س)، ای غنچه نوشکفته علی(ع)، ای زینب حسن و حسین(ع).
آسمان از تو درس ایستادگی گرفت
آن روز که در بارگاه پر از جلال و شکوه و امّا خیالی یزید، با آن اقتدار ایستادی، چون درّی گران در میان مشتی سنگریزه بی هیچ اعتنایی به آن همه زر و زیور، بی توجه به یزید که آن گونه پرنخوت و مغرور بر بارگاه قدرت تکیه زده بود، با آن دم مسیحایی، از عشق به ولایت دم زدی و تمام جلال و جبروت یزید را درهم پاشیدی، آسمان هم از تو درس ایستادگی گرفت؛ زمین هم صلابت را آموخت و چشم های گل مریم برای همیشه سرشار از حیا و عفّت شد. سلام بر تو که عاطفه جاری در معرفت و ایمانی.
حضرت زینب کبرى (س) در روز پنجم جمادى الاول سال پنجم یا ششم هجرى قمرى در شهر مدینه منوّره متولّد گردید وجهان را به قدوم خویش مزین فرمودند.
نام مبارک آن بزرگوار زینب، و کنیه گرامیشان ام الحسن و ام کلثوم است .آنحضرت درکسب فضایل و مناقب و کمالات انسانی زبانزد عام وخاص گشت ،به حدی که برای ایشان بیشاز  60لقب ذکر شده است.برخی از این القاب عبارتند از: صدّیقه الصغرى، عصمه الصغرى، ولیه اللّه العظمى، ناموس الکبرى، شریکه الحسین علیهالسّلام و عالمه غیر معلّمه، فاضله، صابره،عارفه، کامله و…
پدر بزرگوار آن حضرت، اوّلین پیشواى شیعیان، حضرت امیرالمؤمنین على بن ابیطالب (ع) و مادر گرامى آن بزرگوار، حضرت فاطمه زهرا (س) می باشد.
نامگذاری آنحضرت:
وقتی حضرت زینب (س) به دنیا آمدند ، خداوند توسط جبرییل امین، نام آن دختر را به پیامبر اعلام کرد.
زینب(س)، خجسته ترین نام برای فرزند زهرا(س)، به رسم هدیه ای ارجمند از آسمان، از سوی خدا برپیامبر(ص) عطا می گردد. پس آنگاه حضرت محمد (ص) کودک را در آغوش می گیرد و می بوسد و نام او را زینب می نهد و به کسانی که در خانه بودند می فرماید: «به آن‏هایی که حاضرند و نیز کسانی که بعدها این سخن مرا می‏شنوند، سفارش می‏کنم که احترام این دختر را نگه دارند؛ این دختر شبیه خدیجه است».
حضرت زینب (س) تحت تربیت جدش پیامبراکرم (ص) و پدرش علی (ع) و مادرش فاطمه زهرا (س) قرار گرفت و سالهای کودکی را با برادرانش امام حسن و امام حسین (ع) سپری کرد و در سال هفدهم هجری با پسر عموی خود، عبدالله بن جعفر بن ابی طالب، ازدواج کرد. ثمره این ازدواج پنج فرزند بود به نام های محمد، جعفر، عون، علی و ام کلثوم، که عون و محمد در کربلا در رکاب دائی بزرگوارشان امام حسین(ع) به شهادت رسیدند.

زینب در جوار علی (ع) و امام حسن (ع) بهره های معنوی فکری بسیار یافت و آن چه را از مادر و جدش فرا گرفته بود فراتر و گسترده تر از این دو بزرگوار به ویژه علی (ع) آموخت . حال برای این که به تاثیر این آموزش ها و تعلیم در شکل گیری خصیت حضرت زینب پی ببریم به چند مورد از فضائل و خ�