هفته بیست و دوم:...( "دوری از تبذیر")...

یکی از مسلمانان مدینه که دارای چند کودک بود، و شش غلام داشت، در بستر مرگ قرار گرفت. قبل از مرگ خود به خاطر جلب پاداش الهی، شش غلامش را آزاد نمود. پس از آن که از دنیا رفت، مسلمانان پس از غسل و تکفین، او را به خاک سپردند. سپس ماجرای او را در مورد آزادسازی غلامان، و فقر فرزندانش به آن پیامبر(ص) خبر دادند. حضرت فرمود: «اگر من اطلاع می یافتم نمی گذاشتم جنازه او را در قبرستان مسلمانان دفن کنید، زیرا او کودکان خود را از ثروتش بی نصیب نمود، و آنان را فقیر و بی پناه گذاشت، تا دست گدایی به سوی مردم دراز کنند.»

براین اساس پیامبر(ص) از هرگونه تبذیر و زیاده روی در انفاق اموال بر حذر می داشت و اجازه نمی داد تا شخصی به گونه ای رفتار کند که مصداق تبذیر باشد. در ماجرای ابولبابه (گفتن یک راز نظامی حکومت اسلامی به یهودیان) وی به گناه خود پی برد و توبه حقیقی کرد و پس از مدتی آیه ۲۰۱ سوره توبه در پذیرش توبه او از جانب خداوند نازل شد، پیامبر(ص) با تلاوت آن آیه، به او بشارت داد. ابولبابه به پیامبر(ص) عرض کرد: اجازه بده به شکرانه قبول شدن توبه ام، نصف اموالم را انفاق کنم. پیامبر(ص) اجازه نداد. او عرض کرد: اجازه بده یک سوم آن را انفاق کنم، پیامبر(ص) اجازه داد.