در میان دانشمندان و علماء شیعه اختلافى در این مساله نیست ، که بسم الله جزء سوره حمد و همه سورههاى قرآن است ، اصولا ثبت بسم الله در متن قرآن مجید در آغاز همه سورهها ، خود گواه زنده این امر است ، زیرا مىدانیم در متن قرآن چیزى اضافه نوشته نشده است ، و ذکر بسم الله در آغاز سورهها از زمان پیامبر (صلىاللهعلیهوآلهوسلّم) تاکنون معمول بوده است.
و اما از نظر دانشمندان اهل تسنن ، نویسنده تفسیر المنار جمعآورى جامعى از اقوال آنها به شرح زیر کرده است : در میان علما گفتگو است که آیا بسم الله در آغاز هر سورهاى جزء سوره است یا نه ؟ دانشمندان پیشین از اهل مکه اعم از فقهاء و قاریان قرآن از جمله ابن کثیر و اهل کوفه از جمله عاصم و کسائى از قراء ، و بعضى از صحابه و تابعین از اهل مدینه ، و همچنین شافعى در کتاب جدید ، و پیروان او و ثورى و احمد در یکى از دو قولش معتقدند که جزء سوره است ، همچنین علماى امامیه و از صحابه - طبق گفته آنان على (علیهالسلام) و ابن عباس و عبد الله بن عمر و ابو هریره ، و از علماى تابعین سعید بن جبیر و عطا و زهرى و ابن المبارک این عقیده را برگزیدهاند .
سپس اضافه مىکند مهمترین دلیل آنها اتفاق همه صحابه و کسانى که بعد از آنها روى کار آمدند بر ذکر بسم الله در قرآن در آغاز هر سورهاى - جز سوره برائت - است ، در حالى که آنها متفقا توصیه مىکردند که قرآن را از آنچه جزء قرآن نیست پیراسته دارند ، و به همین دلیل آمین را در آخر سوره فاتحه ذکر نکردهاند ... سپس از مالک و پیروان ابو حنیفه و بعضى دیگر نقل مىکند که آنها بسم الله را یک آیه مستقل مىدانستند که براى بیان آغاز سورهها و فاصله میان آنها نازل شده است.
و از احمد(فقیه معروف اهل تسنن ) و بعضى از قاریان کوفه نقل مىکند که آنها بسم الله را جزء سوره حمد مىدانستند نه جزء سایر سورهها.
از مجموع آنچه گفته شده چنین استفاده مىشود که حتى اکثریت قاطع اهل تسنن نیز بسم الله را جزء سوره مىدانند.
در اینجا بعضى از روایاتى را که از طرق شیعه و اهل تسنن در این زمینه نقل شده یادآور مىشویم : ( و اعتراف مىکنیم که ذکر همه آنها از حوصله این بحث خارج ، و متناسب با یک بحث فقهى تمام عیار است).
معاویة بن عمار از دوستان امام صادق (علیهالسلام) مىگوید از امام پرسیدم هنگامى کهبه نماز بر مىخیزم بسم الله را در آغاز حمد بخوانم ؟ فرمود بلى مجددا سؤال کردم هنگامى که حمد تمام شد و سورهاى بعد از آن مىخوانم بسم الله را با آن بخوانم ؟ باز فرمود آرى :
2 -دارقطنى از علماى سنت به سند صحیح از على (علیهالسلام) نقل مىکند که مردى از آن حضرت پرسید السبع المثانى چیست ؟ فرمود : سوره حمد است ، عرض کرد : سوره حمد شش آیه است فرمود : بسم الله الرحمن الرحیم نیز آیهاى از آن است.
3 -بیهقى محدث مشهور اهل سنت با سند صحیح از طریق ابن جبیر از ابن عباس چنین نقل مىکند : استرق الشیطان من الناس ، اعظم آیة من القرآن بسم الله الرحمن الرحیم : مردم شیطان صفت ، بزرگترین آیه قرآن بسم الله الرحمن الرحیم را سرقت کردند ( اشاره به اینکه در آغاز سورهها آن را نمىخوانند).
گذشته از همه اینها سیره مسلمین همواره بر این بوده که هنگام تلاوت قرآن بسم الله را در آغاز هر سورهاى مىخواندند ، و متواترا نیز ثابت شده که پیامبر (صلىاللهعلیهوآلهوسلّم) آن را نیز تلاوت مىفرمود ، چگونه ممکن است چیزى جزء قرآن نباشد و پیامبر و مسلمانان همواره آن را ضمن قرآن بخوانند و بر آن مداومت کنند.
و اما اینکه بعضى احتمال دادهاند که بسم الله آیه مستقلى باشد که جزء قرآن است اما جزء سورهها نیست ، احتمال بسیار سست و ضعیفى به نظر مىرسد ، زیرا مفهوم و محتواى بسم الله نشان مىدهد که براى ابتدا و آغاز کارى است ، نه اینکه خود یک مفهوم و معنى جدا و مستقل داشته باشد ، در حقیقت این جمود و تعصب شدید است که ما بخواهیم براى ایستادن روى حرف خود هر احتمالى را مطرح کنیم و آیهاى همچون بسم الله را که مضمونش فریاد مىزند سر آغازى است براى بحثهاى بعد از آن ، آیه مستقل و بریده از ما قبل بعد بپنداریم.
تنها ایراد قابل ملاحظهاى که مخالفان در این رابطه دارند این است که مىگویند در شمارش آیات سورههاى قرآن ( بجز سوره حمد ) معمولا بسم الله را یک آیه حساب نمىکنند ، بلکه آیه نخست را بعد از آن قرار مىدهند .
پاسخ این سؤال را فخر رازى در تفسیر کبیر به روشنى داده است آنجا که مىگوید : هیچ مانعى ندارد که بسم الله در سوره حمد به تنهائى یک آیه باشد و در سورههاى دیگر قرآن جزئى از آیه اول محسوب گردد.
(بنابر این مثلا در سوره کوثر بسم الله الرحمن الرحیم انا اعطیناک الکوثر همه یک آیه محسوب مىشود).
به هر حال مساله آنقدرروشن است که مىگویند : یک روز معاویه در دوران حکومتش در نماز جماعت بسم الله را نگفت ، بعد از نماز جمعى از مهاجران و انصار فریاد زدند أسرقت ام نسیت ؟ : آیا بسم الله را دزدیدى یا فراموش کردى ؟.