زمينهسازان خروج دجّال/قسمت نهم
منبع:http://diarearezu.blogfa.com
15. ابوبصير از امام باقر(ع) در يك حديث طولاني روايت ميكند كه فرمود:
«هنگامي كه امام قائم قيام كند، به كوفه رود و در آنجا چهار مسجد را ويران كند و مسجد كنگرهداري در روي زمين نباشد، جز اينكه حضرت آن را خراب و هموار سازد و راههاي بزرگ (شاهراهها) را وسيع گرداند و هر بالكني كه از خانهها به كوچه آمده باشد، خراب كند و سر در خانهها و ناودانهايي كه در كوچههاست از ميان بردارد و هيچ بدعتي به جاي نگذارد، جز اينكه از ميان ببرد و سنّتي به جاي ننهد جز اينكه آن را به پا دارد...»18
16. امام حسن عسكري(ع) فرمود:
«هنگامي كه قائم قيام كند دستور ميدهد منارهها و اتاقهايي را كه در مساجد ميسازند، خراب نمايد.»
راوي ميگويد، با خود گفتم: چرا قائم چنين كاري ميكند؟ ناگاه امام حسن عسكري(ع) روكرد به جانب من و فرمود:
«معني اين كار اين است كه اينها چيز تازه و بدعتي است كه پيغمبر و امام آن را نساخته است.»
يعني تمام انحرافاتي كه در زمينههاي مختلف در تعاليم اسلامي به وجود آمده است و پيرايههايي كه به اسلام بسته شده است همه را از بين ميبرد و اسلام را از نو تجديد بنا ميكند.
اين احاديث صراحت دارد به اينكه امام قائم(ع) اسلام را دوباره تازه ميكند و احكام و سنّتهاي مرده و فراموششده را زنده مينمايد و قرآن را با تفسير و تأويل و تنزيل اصلي خود انتشار ميدهد و منظور از كتاب جديد و سنّت جديد همين معني است نه اينكه كتاب تازه و دين تازه ميآورد، چنان كه برخي از فرقههاي گمراه اين اخبار را براي خود مستمسك قرار دادهاند.
17. چنان كه امام باقر(ع) فرمود: «دنيا به آخر نخواهد رسيد تا اينكه خداوند از ما اهلبيت، مردي را برانگيزاند كه عمل به كتاب خدا (قرآن) كند.»19
داود الهامي(ره)
ماهنامه موعود شماره 115
پينوشتها:
1. سيّد ابوالقاسم، خويي، تفسير البيان، چاپ نجف.
2. نهج البلاغه، شرح و ترجمة فيضالاسلام، خ 182.
3. نهج البلاغه، شرح و ترجمة فيضالاسلام، خ 138.
4. محمّدباقر، مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 90.
5. حرّ عاملي، محمّد بن الحسن، اثبات الهداة، ج 3، ص 542، ح 521.
6. شيخ مفيد، محمّد بن محمّد بن نعمان، ارشاد، خ 343.
7. بحارالأنوار، ج 52، ص 338.
8. همان، ص 352.
9. الارشاد، ص 343.
10. محمّد بن ابراهيم نعماني، الغيبـ↨، ص172؛ بحارالأنوار، ج 52، ص366.
11. لطفالله صافي گلپايگاني، منتخبالاثر، ص 98.
12. بحارالأنوار، ج36، ص283.
13. اثباة الهداة، ج 3، ص 482.
14. بحارالأنوار، ج 52، ص352.
15. محمّد بن الحسن طوسي، تهذيب الاحكام، ج 2، ص 52؛ اثباة الهداة، ج 3، ص 454؛ بحارالأنوار، ج 52، ص 381.
16. بحارالأنوار، ج 52، ص332.
17. الارشاد، ص 344.
18. كتاب الغيبـ↨، ص 131.
19. اثباة الهداة، ج 3، ص 588.