مبحث سی و پنجم طرح صالحین: "لبحند درمانی"

همانطور که آنتونی رابینز هم گفته، مشکل بسیاری از ما این است، فکر می‌کنیم اگر بخندیم در نظر دیگران سبکسر و تهی مغز جلوه کنیم و مورد تمسخر دیگران قرار بگیریم درست است که نباید لوده و سبک بود اما هر چیزی به اندازه خوب و مفید است در هر کاری زیاده روی موردپسند نیست، در هر کاری باید اعتدال را رعایت کرد که بستگی به موقعیت و مکان دارد مثلا در کارهای رسمی کمی شوخی بد نیست اما نباید بیش از اندازه باشد. در جمع دوستانه و خانوادگی شوخی و خنده باعث استحکام روابط خواهد شد البته به شرطی که این شوخی و خنده با دست انداختن و مسخره کردن دیگران نباشد که بجای استحکام روابط باعث تیرگی روابط خواهد شد.

از مطلب اول بحث هم نباید گذشت عده‌ای فکر می‌کنند آدم مذهبی یعنی خشک بودن و بدون هیچ شوخی و کاملا جدی اما "عبوس هرگز نمی‌تواند مذهبی باشد" و همین عبوس بودن افراد مذهبی باعث دور شدن عده‌ای از دین خواهد شد.

این روزها همه درگیر مشکلات زیادی در زندگی هستند زندگی ماشینی باعث شده سردی در روابط بیشتر شود به طبع آن خندیدن و شاد بودن با هم نیز کمرنگ‌تر شده است. دوران قدیم با هم بودن و برای هم وقت گذاشتن بیشتر بوده و حتی با پاره‌ای نان جو نیز دل خوش و خرمی داشتند با وجود همه کمبود امکاناتی که با آن مواجه بوده‌اند، این روزها همه درگیر امور روزمره خود هستند با بالا رفتن هزینه‌ها کارکردن افراد و خستگی‌شان بیشتر شده است با کمی خنده می‌توان این انرژی از دست رفته را چبران کرد و همانطور که در متن هم اشاره شده این خندیدن اثرات مثبتی بر روی فر داشته و باعث بیماری کمتر و هزینه کمتر برای این موارد شد. در پایان جمله آخر رو خیلی پسندیدم "شادی اگر تقسیم شود دو برابر می‌شود، غم اگر تقسیم شود نصف می‌گردد" پس بیاییم شادی‌ها و غمهایمان را تقسیم کنیم.