مبحث سی و پنجم طرح صالحین: "لبحند درمانی"

خنده عارف

آقا سيّد علي آقاي قاضي درباره استاد خود، مرحوم سيد احمد كربلايي، مي فرمايد: شبي از شبها را در مسجد سهله مي گذراندم در نيمه شب يكي وارد شد و بعد از فريضه صبح در سجده رفت تا طلوع خورشيد. آنگاه ديدم آقا سيد احمد بكّاء است، كه از شدّت گريه، خاك سجده گاه، گِل شده است، و صبح برفت و در حجره نشست و چنان مي خنديد كه صداي او به بيرون مسجد مي رسيد. آيت الله بهجت نقل فرمودند: شخصي در آن زماني كه ما در نجف بوديم، درصدد برآمده بود كه ببيند چه كساني سحر در حرم حضرت امير عليه السّلام در نماز وَترشان دعاي ابوحمزه را مي خوانند، آن گونه كه به خاطر دارم، كساني را كه مقيّد بودند اين عمل را هر شب در حرم حضرت انجام بدهند، شمرده بودند و ديده بودند بيش از هفتاد نفر هستند.     [ نقل از آيت الله مصباح يزدي

اسوه عارفان-طيّار مراغي