مقالات پرستاری و مامایی جامع نگر

مقدمه: رضايت از درمان بطور روز افزوني بعنوان شاخصي براي سنجش کيفيت مراقبت بهداشتي در نظر گرفته مي شود، از طرفي معياري براي ارزشيابي عملکرد کارکنان بهداشتي نيز مي باشد. متون منتشره در اين مورد محدودند و رضايت بيماران از درمان مشخص نيست.
هدف: هدف از اين پژوهش بررسي رضايت بيماران اسکيزوفرنيک از درمان با داروهاي ضد جنون در مرکز روانپزشکي شفا در سال 1386 مي باشد.
روش کار: براي انجام اين پژوهش توصيفي مقطعي، 100 مددجوي اسکيزوفرنيک بستري در بخشهاي مختلف مرکز آموزشي درماني شفا انتخاب گرديدند. ابزار گرد آوري داده ها در اين پژوهش پرسشنامه اي مشتمل بر دو بخش بودکه بخش اول مربوط به مشخصات فردي با 4 سوال و بخش دوم پرسشنامه رضايت سنجي با 32 سوال بود.
نتايج: نتايج پژوهش نشان داد که 60 درصد نمونه ها از درمان خود راضي بودند و رضايت آنان از درمان با جنس (P>0.003)، شغل (P<0.0001) و وضعيت زندگي (P<0.0001) آنان ارتباط معني دار آماري دارد.
نتيجه گيري: ارتباط متقابل تيم درماني و بيمار و همچنين ارتقا مشارکت بيمار در تعيين برنامه درماني مي تواند بر رضايتمندي بيماران تاثير گذار باشد.

 نسخه قابل چاپ