مقالات پرستاری و مامایی جامع نگر

مقدمه: خشم و تکانشگري مي توانند آغازگر بسياري از اختلالات و آسيب هاي اجتماعي باشند که کنترل و نظم دهي آنها بويژه در محيط خانواده، ضروري است و بايد براي کنترل آنها، برنامه ريزي مناسب انجام شود. از اين رو بررسي تاثير برنامه آموزش بر مهارت هاي خود نظم دهي خشم و تکانشگري در مادران حايز اهميت است.
هدف: هدف از اين تحقيق تعيين اثر بخشي برنامه آموزشي مديريت خشم بر کنترل خود نظم دهي خشم و تکانشگري مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدايي شهر رشت بوده است.
روش کار: اين پژوهش، مطالعه اي از نوع مداخله اي پيش آزمون - پس آزمون است که بر روي 15 مادر داراي دانش آموز پسر مقطع ابتدايي داراي ويژگي خشم و تکانشگري بالاتر از ميانگين جامعه انجام شده است. داده ها با استفاده از ابزار 3 بخشي مشتمل بر: داده هاي دموگرافيک، پرسشنامه STAXI-2 مرتبط با خود نظم دهي خشم و مقياس تکانشگري باراتا به روش خود گزارش دهي گردآوري شدند. داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري توصيفي (توزيع فراواني و شاخصهاي پراکندگي) و استنباطي (تي همبسته و پيرسون) تحت برنامه نرم افزاريSPSS ، نسخه 16 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
نتايج: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد که نيمي (50%) از نمونه ها در گروه سني 30 تا 40 سال قرار داشته و داراي مدرک ليسانس بودند و اکثريت آنان يک فرزند (73.3%) داشتند. همچنين نتايج، نشانگر تفاوت آماري معني دار بين مراحل قبل و بعد از آزمون در مقياس کلي بيان خشم ( (P=0.000و تمام زير مقياس هاي آن به استثناي صفت خشم (P=0.000)، درون ريزي خشم بوده است. اما برنامه آموزشي قادر به ايجاد تفاوت آماري معني دار بين مراحل قبل و پس از آزمون در تکانشگري کل و ابعاد آن نبوده است.
نتيجه گيري نهايي: بر اساس يافته اين تحقيق برنامه آموزشي مديريت خشم را مي توان به عنوان يکي از راهکارهاي مناسب براي خود نظم دهي خشم پيشنهاد کرد. اما کنترل تکانشگري تحت تاثير برنامه آموزشي قرار نگرفت که شايد با انتخاب حجم بالاتري از نمونه و کنترل شرايط زماني و مکاني انجام تحقيق، بتوان به نتايج بهتري دست يافت. در هر حال به تحقيقات بيشتري در اين زمينه نياز مي باشد.

 نسخه قابل چاپ