مقالات پرستاری و مامایی جامع نگر

مقدمه: نارسايي قلبي، به عنوان يکي از شايعترين بيماري هاي مزمن در سراسر دنيا محسوب مي شود که هزينه هاي زيادي را نيز بر سيستم هاي بهداشتي تحميل مي نمايد. براي کنترل نارسايي قلبي، راهکارهاي متعددي وجود دارد که خودمراقبتي يکي از اين روش هاست.
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين ايفاي خودمراقبتي در بيماران مبتلا به نارسايي قلبي و بررسي ارتباط آن با متغيرهاي زمينه اي صورت گرفت.
روش کار: اين پژوهش، مطالعه اي توصيفي - مقطعي است و در آن رفتارهاي خودمراقبتي و ارتباط آن با متغيرهاي دموگرافيک در 33 بيمار مراجعه کننده به مرکز آموزش درماني قلب شهر رشت در سال 1389 - 1388 مورد بررسي قرار گرفت. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافيک و پرسشنامه اروپايي رفتار مراقبت از خود بيماران نارسايي قلب (EHFSCB) است. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون هاي آناليز واريانس يکطرفه، کروسکال واليس و تي مستقل در نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.
نتايج: ميانگين سني واحدهاي مورد پژوهش 69.9±19.9 بود که 60.6 درصد آن ها زن، 57.6 درصد متاهل، 57.6 بي سواد، 66.7 درصد داراي وضعيت اقتصادي ضعيف و 90.9 درصد به بيماري هاي مزمن ديگر نيز مبتلا بودند که از اين تعداد فشارخون بالا (%25) و ديابت (%18.7) بالاترين ميزان را به خود اختصاص داده بودند. همچنين ميانگين مدت ابتلا به بيماري 2.5±1.6 ماه بود. ميانگين نمره مراقبت از خود 37.9±5.4 بود و فقط 6.1 درصد واحدها رفتارهاي خودمراقبتي خوب داشتند. بهترين رفتارهاي خودمراقبتي مربوط به مصرف داروها طبق توصيه پزشک، رعايت رژيم غذايي کم نمک و اختصاص زمان کافي براي استراحت بود و کمترين ميزان انجام رفتارهاي خودمراقبتي نيز مربوط به توزين روزانه، ورزش منظم و تزريق واکسن انفلوانزا بود. بين متغيرهاي دموگرافيک و رفتارهاي خودمراقبتي، هيچ ارتباط آماري معناداري مشاهده نشد.
نتيجه گيري: با توجه به اينکه درصد کمي از بيماران رفتارهاي خودمراقبتي خوب داشتند توصيه مي شود عوامل موثر بر اين امر مورد بررسي بيشتري قرار گرفته و جهت مقابله با اين عوامل اقدامات لازم صورت گيرد.

 نسخه قابل چاپ