چون به منى رسد، رمى جمرات كند و متوجه باشد كه روح اين عمل، دور كردن شيطان است. و در اين باره بايد همچون ابراهيم خليل عليه السلام عمل كند.
چون حرم را وداع كند، بايد در كمال تضرع و فروتني و خاكساري و ملامت باشد به طوري كه هر كس او را ببيند، تصور كند كه او عزيزى را در آنجا به جا گذاشته و مى‌رود؛ مثل آنكه ابراهيم عليه السلام اسماعيل و هاجر را گذاشت و رفت. اگر بتواند، حتى المقدور در محل‌هايي كه رسول خداصلي الله عليه و آله و سلم عبادت كرده است -مثل كوه‌هاى اطراف مكه معظمه- به قصد تشرف حضور يابد نه به نيت تماشا و گردش، و در آن اماكن دو ركعت نماز بخواند؛ بلكه اگر ممكن باشد، قدرى بيش از متعارف توقف كند. در آن حال و ساير احوال، نويسنده را هم فراموش نكند.3
