1. نماز
پنج شنبه 3 بهمن 1392 11:46 PM
نماز، سبب زيادي رزق، موجب صحت، توشة مؤمن در قيامت و انيس انسان در قبر است و به صورت‌هاي مختلفي در نشئه‌هاي وجود در مي‌آيد: در برزخ و قبر به صورت فرش، در محشر به شكل تاج است. سپر بين انسان و آتش جهنم نيز هست و انسان را از صراط عبور مي‌دهد. انسان نمازگزار ديگر معصيت نمي‌کند و اين صريح آية شريفه است: «اَلصلوةَ تَنْهي عَنِ الْفَحْشْاءِ و المُنْکَر»3. اما اگر اهل نماز، غيبت كند و تهمت بزند و کلاه برداري کند و به ناموس ديگران خيانت ورزد، معلوم مي‌شود كه نمازش، نماز نبوده؛ زيرا اگر نماز بود، او را از هر معصيت و مخالفتي بازمي‌داشت. ما بايد سعي کنيم كه نمازمان نماز باشد. نماز معراج مؤمن است: «الصّلوةُ معراجُ المؤمن».4 موقعي که براي نماز تکبيرة‌الاحرام مي‌گوييم، يعني غير خدا را پشت سر انداخته‌ايم و در ملکوت سير مي‌کنيم. بايد در نماز متوجه حق باشيم تا سير ما صعودي باشد. ما بايد خود را براي ورود به عالم آخرت آماده كنيم: «انا لله و انا اليه راجعون». ما در حال بازگشت به طرف خدا هستيم. چند منزل پايين آمديم و نزول كرديم تا رسيديم به دنيا، و از اينجا شروع مي‌كنيم به رجعت و برگشت به طرف خدا. اما ابتدا کجا بوديم؟ عالم ذر. در آنجا وضعمان بسيار خوب بود. خداوند براي امتحان، ما را در اين قفس خاكي زنداني کرد. چه بلاها كه به سر خودمان آورديم، چه خيانت‌ها كه در حق خودمان روا داشتيم، در نتيجه، اين همه فاصله بين خودمان و حضرت احديت ايجاد کرديم
