متن نشریه (دو ماهنامه) خلق - شماره دوازدهم

مژده اي دل كه...
نويسنده: سردبير
صفحه 4 الي 5 نسخه چاپي
اگر روز نيمه شعبان از ايام الله باشد -كه هست- و اگر در ايام الله، شميم دل‌انگيز الهي بيشتر از روزهاي ديگر مشام جان ما را به لطف خاص خويش بنوازد -كه مي‌نوازد- بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه روز ولادت ذخيرة خداوندي حضرت بقية الله الاعظم عليه السلام، روز بار عام خداوند است كه به ميمنت ميلاد آخرين حجت خود، الطاف خاص‌اش را نصيب دل‌هاي بيقراري مي‌كند كه لحظه به لحظه چشم به راه ظهور اويند و براي آنكه آبي بر آتش خود بريزند، آيه‌هاي بشارت‌انگيز قرآن كريم را مرور مي‌كنند كه: بقيّة الله خيرٌ لكم ان كنتم مؤمنين و يا آيه شريفه «فاستبقوا الخيرات اينما تكونوا يَاْتِ بكم الله جميعاً؛1 پس بر كارهاي نيك پيشي گيريد كه هر كجا باشيد، خداوند همه شما را حاضر مي‌كند».
از امام باقر عليه السلام حكايت شده: دربارة آية مذكور كه (مصداق بارزِ) كارهاي نيك، ولايت ماست و اين گفتار خداوند يعني ياوران قائم عليه السلام، كه به خدا سوگند ايشان همان امت برگزيده‌اي هستند كه همچون ابرهاي پاييزي در يك لحظه جمع مي‌گردند.2
و يا از سر ذوق به سراغ ديوان لسان‌الغيب حافظ شيرازي مي‌روند كه لطايف كلام سبحاني را در نهايت هنرمندي و شيوايي به تصوير كشيده، و با نيّتي به پاكي زلال اشك، به ديوان اين شاعر آسماني تفأل مي‌زنند، و حافظ كه عمري چشم انتظار آمدن «او» بوده، و در سير برزخي‌اش نيز با كاروان انتظار، همدلي و همراهي كرده‌ است، در گوش جانش زمزمه مي‌كند كه:
مـژده اي دل كه مسيحـا نفسي مي‌آيد
كه ز انفـاس خوشش بوي كسي مي‌آيد
از غم هجر مكن ناله و فرياد، كه دوش
زده ام فــالـي و، فـريـاد رسـي مي‌آيد
و آنان را به اين باور فرخنده مي‌رساند كه نه تنها آنها، بلكه كاينات براي ظهور عالم‌گيرش لحظه شماري مي‌كنند، و حتي پيامبران بزرگ الهي در التهاب تماشاي آن تجلّي بشكوه ايزدي به سر مي‌برند:
ز آتش وادي «ايمن» نه منم خرم و بس
مـوسي اينجـا به اميـد «قَبَسي» مـي‌آيد
از امام رضا عليه السلام در مورد انتظار فرج سؤال شد، در پاسخ فرمود: آيا نمي‌دانيد كه انتظار فرج، خود جزوِ فرج است؟ سپس فرمود: همانا خداوند متعال مي‌فرمايد: «و ارتقبوا انّي معكم رقيب؛3 و انتظار بريد كه حتماً من هم با شما در انتظارم»4.
و انگار با مشاهدة كاروان دل‌هايي كه براي زيارت مسجد جمكران او به راه افتاده‌اند، آن پيداي ناپيدا را مورد خطاب قرار داده و مي‌سرايد:
هيچ‌كس نيست كه در كوي تو اَش كاري نيست هـر كـس اين جا به طـريق هـوسي مـي‌آيـد
و از آن مظهر كرامت خداوندي مي‌خواهد كه با جرعه‌اي از زلال معرفت، خيل سوختگان خود را دريابد:
جرعه‌اي دِه كه به ميخانه ارباب كرم
هـر حـريفي ز پـي ملتمسي مي‌آيـد
و به دل‌هاي بي‌قرار نهيب مي‌زند، كه خيل عاشقان جمال مهدوي به عندليبان خوش‌ الحاني مي‌مانند كه خود را بي «او» در قفس تنگ اين خاكدان گرفتار مي‌بينند، و جز ناليدن به درگاه حضرت باري، راهي براي برون رفت از اين آشفته حالي نمي‌شناسند:
خبر بلبل اين باغ مپرسيد كه من
ناله‌اي مي‌شنوم كز قفسي مي‌آيد
و در پايان اين ارتباط معنوي، حافظ به شاباش اين بيدلان آشفته احوال، غزل دلنشينِ مهدوي خود را با بيت رنگين ديگري زينت مي‌دهد كه اگر چه از سر منزل قافلة ظهور و نشانِ آن بي‌نشان خبري ندارد، ولي بارها، بانگ جرس اين قافلة اميد را با گوش جان شنيده است:
كس ندانست كه منزلگه مقصود كجاست
اين قـدر هست كه بانگ جرسي مي‌آيـد
و اگر در حلقه محرمان راز درآيي، تو را با اين بيت دلداري مي‌دهند كه:
مصلحت نيسـت كه از پـرده بـرون افتد راز
ورنه در محفل رندان خبري نيست، كه نيست!
و اگر در مقام يافتن فلسفة غيبت آن امام همام برآيي، با اين بيت در مقام پاسخ‌گويي بر مي‌آيند که:
در كار گلاب و گل حكم ازلـي اين بود كان شاهد بازاري، وين پرده نشين باشد
سالروز ميلاد موفور السرور و سراسر نور آخرين جانشين حضرت ختم المرسلين صلي الله عليه و آله و سلم را به پيروان واقعي آن حضرت تبريك و تهنيت عرض مي‌كنيم و اميدواريم كه بيش از پيش از عطر دل‌انگير گلواژه‌هاي فرهنگ مهدوي بهره‌مند باشيم.
در پايان اين مقال لازم به ذكر است با توجه به اينكه شماره يازدهم نشريه را به زندگي‌نامه و شخصيت علمي معنوي مرجع عالي‌قدر حضرت آيت الله العظمي بهجت قدس سره اختصاص داديم از اين رو ادامة مطالب برخي از مقالات مندرج در شمارة دهم را در اين شماره آورده‌ايم.
و از آنجا كه مناسبت‌ها و اعمال ماه شعبان در ويژه‌نامه درج شده بود، در اين شماره «فرصت پرواز» را به ماه مبارك رمضان اختصاص داده‌ايم.
با درود و بدرود

¨پي‌نوشت‌ها
ـــــــــــــــــــــ
1. سوره بقره: 148.
2. تفسير برهان، ج 1، ص 139 و با اندك تفاوت، غيبت نعماني، ص 279.
3. سوره هود: 93.
4. تفسير برهان، ج 2، ص 232؛ روايت مذكور انتظار فرج را از مصاديق بارز اين آيه برشمرده است