هفته بیستم:...( " دوری ازتمسخر دیگران")...

دوری و پرهیز از تمسخر...(پیامبر فرمود: كسى كه مؤمنى را خوار شمارد خدا او را ذلیل خواهد كرد)

) امام هادی علیه السلام )فرموده اند:
 
أَلهَزلُ فُکاهَةُ السُّفَهاءِ وَ صَناعَةُ الجُهّالِ

مسخره کردن (و بذله گویی) دیگران، تفریح سفیهان  و  کار جاهلان است.

بحارالانوار، ج75، ص 369

 


امام هادی (ع) می فرمایند : مسخره کردن تفریح آدم های بی خرد و کار جاهلان است.

 
امام صادق علیه السّلام می فرمایند:  هیچ انسانی رو در رو به مؤمنی طعن نزند و

او را مسخره نکند، جز اینکه به بدترین مرگ ها هلاک شود و پس از مرگ درخواست

 بازگشت به خیر کند (یعنی تمنّا کند او را به دنیا باز گردانند تا جبران مافات نماید.)

پیامبر اكرم -صلّى اللّه علیه و آله- فرمود:

إنّ المستهزئین بالنّاس یفتح لأحدهم باب من الجنّه فیقال هلمّ هلمّ فیجى‏ء بكربه و

 غمّه فاذا أتاه اغلق دونه ثمّ یفتح له باب اخر فیقال هلمّ هلمّ فیجى‏ء بكربه و غمّه فاذا أتاه اغلق

 دونه فما یزال كذلك حتّى إنّ الرّجل لیفتح له الباب فیقال له هلمّ هلمّ فلا یأتیه.

در روز قیامت كسانى را كه در دنیا مردم را مسخره می كردند می ‏آورند و درى از بهشت به روى آنان

 می ‏گشایند و به آنها می گویند بیایید بیایید. آنها با آن همه سختى و ناراحتى به پیش می ‏آیند

و همین كه نزدیك در می ‏رسند در به روى آنها بسته می ‏شود.

سپس در دیگرى به روى آنها بازمی ‏شود و گفته می ‏شود شتاب كنید شتاب كنید.

این بار نیز آنها با ناراحتى حركت می ‏كنند و همین كه نزدیك این در می ‏روند آن نیز بسته می ‏شود و

همین طور این كار تكرار می ‏شود تا جایى كه نا امید می ‏شوند و سر انجام دیگر به سوى هیچ درى

 نمی‏روند. در اینجا مؤمنان كه ساكنان بهشت‏اند به آنها نظاره می ‏كنند به آنان می ‏خندند.

مسخره کردن و توهين به هيچ يک از بندگان خدا به هر طريقي جايز نيست و

از گناهان بزرگ و حرام است. قرآن کريم در سوره حجرات در مورد حرمت و ممنوع بودن تمسخرو

غيبت و برخي صفات اخلاقي زشت ديگر مي فرمايد :

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسى‏ أَنْ يَكُونُوا خَيْراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ

عَسى‏ أَنْ يَكُنَّ خَيْراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمانِ

وَ مَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (11) يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ

وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ

وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِيمٌ (12 )


ترجمه:

11- اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد نبايد گروهى از مردان شما گروه ديگر را استهزا كنند،

شايد آنها از اينها بهتر باشند، و نه زنانى از زنان ديگر شايد آنان بهتر از اينان باشند،

و يكديگر را مورد طعن و عيبجويى قرار ندهيد، و با القاب زشت و ناپسند ياد نكنيد،

بسيار بد است كه بر كسى بعد از ايمان نام كفر بگذاريد، و آنها كه توبه نكنند ظالم و ستمگرند.

12- اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! از بسيارى از گمانها بپرهيزيد، چرا كه بعضى از گمانها گناه است،

و هرگز (در كار ديگران) تجسس نكنيد، و هيچيك از شما ديگرى را غيبت نكند،

آيا كسى از شما دوست دارد كه گوشت برادر مرده خود را بخورد؟

(به يقين) همه شما از اين امر كراهت داريد، تقواى الهى پيشه كنيد

كه خداوند توبه پذير و مهربان است