آموزش برنامه نویسی اندروید

همانگونه که در آموزش سی و هفتم دیدیم یکی از راه کارهای سریع برای اعمال تغییرات روی یک دکمه یا هر Widget یی استفاده از پنجره Properties است.

در ادامه آموزش قبل، در این آموزش قصد داریم تا ببینیم به چه نحوی می توان خصوصیات یک دکمه را در بخش Properties تغییر دارد. برای این منظور پروژه که در آموزش سی و هفتم ایجاد کردیم را مورد استفاده قرار خواهیم داد.

همانطور که در تصویر فوق مشخص است با کلیک کردن روی دکمه مد نظر و باز کردن پنجره Properties در زیرشاخه Tab مربوط به Button در این پنجره، به لیستی از تنظماتی بر خواهیم خورد که با تغییر آنها می توانیم شاهد اعمال تغییرات روی دکمه مد نظر باشیم (لازم به ذکر است که این زیرشاخه ها بر اساس حروف الفبای انگلیسی هستند. پس برای یافتن یکی از آنها صرفاً کافی است حرف اول آن را مد نظر قرار داده سپس بر اساس ترتیب الفبای انگلیسی آن را در لیست پیدا کرد). همانطور که در تصویر فوق با یک فلش قرمز رنگ مشخص شده است با پایین آوردن اسلایدر کنار این پنجره می توان به گزینه هایی دست پیدا کرد که قابل مشاهده نیستند:

برای مثال همانطور که در تصویر فوق مشاهده می کنیم یکی از گزینه ها Id نام دارد و در بخش مقابل آن Value یا مقدار Id در نظر گرفته شده است. این Id در حقیقت همان id یی است که در آموزش گذشته برای دکمه خود تحت عنوان btn_myButton در نظر گرفتیم. به منظور تغییر id در نظر گرفته شده برای این دکمه روی Vaule مرتبط با این Id که در تصویر فوق با یک مستطیل قرمز رنگ مشخص شده است یک بار کلیک می کنیم:

با یک بار کلیک کردن روی این ناحیه، Value مرتبط با Id به رنگ آبی در آمده و این حاکی از آن است که می توان id یی که از قبل در نظر گرفته بودیم را ویرایش کنیم. یکی دیگر از ویژگی های استفاده از پنجره Properties تغییر متن داخل دکمه ها است:

همانطور که در تصویر فوق با یک فلش قرمز رنگ مشخص شده است گزینه ای تحت عنوان Text به معنی "متن" وجود دارد که این وظیفه را دارا است تا متن داخل دکمه را به نمایش در آورد. همانطور که Value مرتبط با Text در تصویر فوق با یک مستطیل قرمز رنگ مشخص شده است، این Value حاوی جمله Go to Next Page است که در آموزش قبل در بخش XML وارد کردیم. همانند نحوه تغییر id در پنجره Properties با کلیک کردن روی این Value قادر خواهیم شد تا مقدار آن را تغییر دهیم. در تصویر زیر با برخی از دیگر تنظمات کاربردی یک دکمه آشنا خواهیم شد:

در گزینه شماره 1 می توان رنگ متن داخل دکمه را تغییر داد (به منظور آشنایی بیشتر با رنگ ها در سیستم عامل اندروید به آموزش های سی و دوم و سی و سوم مراجعه نمایید).

گزینه شماره 2 این امکان برای توسعه دهنده فراهم آورده است تا بتواند اندازه متن داخل دکمه را تغییر دهد (لازم به ذکر است که برای اندازه متن می بایست یکی از واحدهای dp یا sp را مد نظر قرار دهیم). در گزینه شماره 3 می توان یکی از سه استایل bold، normal و یا italic را برای دکمه خود در نظر گرفت:

همانطور که در تصویر فوق ملاحظه می شود پس از کلیک کردن روی قسمتی که برای Value مرتبط با Text style در نظر گرفته شده است دکمه ای در بخش Value ظاهر می شود که با کلیک کردن روی آن پنجره زیر را مشاهده خواهیم کرد:

در این پنجره گزینه مد نظر را می توان تیک زده سپس می بایست روی گزینه OK کلیک نماییم (به خاطر داشته باشیم که بدون کلیک کردن روی دکمه ای که ما را به پنجره فوق هدایت کند هم می توانیم یک استایل برای دکمه خود تعریف کنیم به این صورت که به صورت دستی استایل مد نظر را در بخش Value تایپ کنیم فقط به خاطر داشته باشیم که هر سه استایل با حرف کوچک نوشته می شوند).

مجدد به تصویر قبل باز گشته و مورد 4 که Typeface است را مد نظر قرار می دهیم. در اندروید منظور از Typeface ساختار فونت از جهت نوع طراحی آن است که در حال حاضر چهار نوع Typeface بیشتر در نظر گرفته نشده است که عبارتند از noraml، sans، serif و monospace که در ادامه به توضیح پیرامون هر یک از آنها خواهیم پرداخت.

مورد normal همانگونه که از نامش پیدا است یک فونت عادی است. به عبارت دیگر هیچ فرقی نمی کند که از گزینه Typeface گزینه normal را انتخاب کنیم یا نکنیم چرا که به صورت پیش فرض نوع فونتی که برای دکمه ایجاد شده در نظر گرفته خواهد شد normal خواهد بود اگرچه که پس از ساخت یک دکمه جدید گزینه normal در منوی Typeface انتخاب نشده باشد.

مورد serif به نوعی از فونت ها اطلاق می گردد که دارای دنباله های بسیار کوچکی هستند که به یک حرف یا علامت می چسبند:

همانطور که در تصویر فوق نشان داده شده است به قسمت پایینی حرف A یک دنباله کوچک چسبیده است که اصطلاحاً در تایپوگرافی Serif نام دارد.

در زبان فرانسه معادل فارسی "بدون" Sans است. به عبارت دیگر Typeface یی که از جنس Sans Serif باشد به Typeface یی گفته می شود که همانند تصویر زیر آن دنباله های کوچک را نداشته باشد:

از جمله فونت های معروف Serif می توان به Times New Roman و از جمله فونت های معروف Sans Serif می توان به فونت Helvetica اشاره کرد.

مورد آخر از Typeface ها monospace نام دارد (نام دیگری که برای این نوع فونت در تایپوگرافی در نظر گرفته می شود fixed-width است به معنی "عرض ثابت"). کاربرد این نوع فونت بیشتر در محیط های برنامه نویسی است. به طور خلاصه می توان گفت که هرگاه کلیه کاراکترهای یک نوع فونت دارای عرض یکسانی باشند آن فونت یک monospace است:

همانگونه در که در تصویر فوق مشخص است نوشته بالایی با فونتی از جنس serif نوشته شده است و نوشته پایینی با فونتی از جنس monospace نوشته شده است. اگر به نوشته بالا خوب دقت کنیم می بینیم که هر کاراکتری بسته نوع آن کاراکتر عرض متفاوتی را نسبت به دیگر کاراکترها به خود اختصاص داده است. مثلا حرف r عرض به مراتب کمتری نسبت به حرف n را به خود نسبت داده است اما این در حالی است که در نوشته پایین که با یک فونت monospace نوشته شده است می توان گفت کلیه کاراکترها داری عرض "تقریباً" یکسانی هستند. از جمله فونت هایی از این دست می توان به فونت Courier اشاره کرد.

پس از توضیح مفصل پیرامون Typeface حال قصد داریم تا رنگ فونت دکمه ای که ایجاد کرده ایم را به قرمز تغییر داده، سپس اندازه فونت را به 24dip افزایش دهیم، استایل bold را برای فونت خود در نظر بگیریم و در نهایت از یک Typeface از جنس serif برای دکمه خود استفاده کنیم: