نکاتي چند درباره اين حديث شريف
سه شنبه 24 دی 1392 5:08 AM
نکاتي چند درباره اين حديث شريف
نکته اول: ادب محضر جناب ابن ابي عمير قابل توجه و الگو است؛ چرا که وقتي مي‌خواهد نام مقدس امام کاظم‌صلوات الله عليه را بر زبانجاري مي‌کند، مي‌گويد: «سيدي». ما نيز بايد مراقب باشيم مبادا وقتي نام يکي از امامان‌صلوات الله عليهم را بر زبان جاري مي‌کنيم،ادب را رعايت نکنيم.
نکته دوم: همان گونه که پيش‌تر دانستيم، فراز اول آيه دلالت مي‌کرد خداوند، همه آنچه در زمين و آسمان است مسخر انسان نموده است تا از آن بهره‌برداري کند؛ اما سوال اين است که مراد از «نعمت آشکار» و «نعمت پنهان» که در فراز دوم آيه به آن اشاره شده چيست؟ همين، سؤال اساسي جناب ابن ابي عمير است که حضرت در جواب او مي‌فرمايد: «نعمت ظاهر، امام ظاهر است، و نعمت باطن امام غايب است»؛ چرا که نعمت عظيم، ولايت و امامت است و همان نعمتي است که خداوند، روز قيامت از آن پرس و جو مي‌کند؛ و هر کس آن را دارا باشد، بي‌نيازترين مردمان است، و آن کس که قلبش از ولايت تهي است، نادرترين انسان‌ها است.(ر.ک: بحارالانوار، ج24، ص 48)
نکته سوم: بايد به وظيفه شيعيان در زمان غيبت توجه داشت. غيبت، خود يکي از جلوه‌هاي امامت است، همان گونه که بيان معارف اعم از توحيدي و غير آن که از ساحت مقدس امامان‌صلوات الله عليهم صادر شده است، شعاعي از امامت مي‌باشد، قبولى ولايت عهدي حضرت امام رضا‌عليه السلام نيز نمودي از امامت است، و واقعه کربلا، نمادي ديگر از ولايت است. شيعيان هر زمان، موظف به پيروي از شعاعي هستند که از معدن علم الهي يعني امام هر زمان مي‌تابد.
وظيفه ما در اين زمان غيبت امام زمان‌‌عليه السلام اين است که ياد او را هميشه در قلب خود زنده داريم؛ به اين معنا که گر چه حضرت صاحب الزمان‌عجل الله تعالي فرجه الشريف از ديد چشمان ما غايب است، ياد او هميشه بايد در قلب و جانمان باشد.
همان گونه که قبله جسم، کعبه است، قبله جان آن حضرت است. توجه قلب، بايد به سوي آن مولا باشد که «لا يغيب ذکره عن قلوب المؤمنين»؛ پس نشانه ايمان اين است که چشم جان به سوي او است و هر لحظه منتظر ظهور او است و دعايش تعجيل فرج او است؛ اللهم عجل لولىک الفرج
