درسى براى زندگى
دوشنبه 23 دی 1392 4:26 AM
درسى براى زندگى
مشغله ها، هميشه باز دارنده انسان از تلاش‌هاى پيش‌برنده است. آفت‌هاى جسمى و بيماري‌ها، سرعت پرواز انسان را مى‌کاهد. خوشبخت کسى است که تنى سالم و فرصتى و فراغتى آزاد داشته باشد تا بتواند به آنچه که «بايد» برسد و دست يابد. پيامبر،- که درود خدا بر او و خاندانش پاکش باد- در سخنانش با ابوذر، با يادآورى اين مطلب، اين درس بزرگ را مى‌دهد که بايد از فرصت‌ها، تندرستي‌ها، توانايي‌ها، فراغت‌ها و جواني‌ها، حداکثر استفاده را برد. پس از بيان اين نکته که بيشتر مردم در دو نعمت؛ «صحت و فراغت» مغبون و زيان زده‌اند، مى‌فرمايد:
«... اى ابوذر! پنج چيز را قبل از پنج چيز، قدر بشناس و غنيمت بدان:
1. جوانيـت را، قــبل از پيــرى،
2. تندرسيت را، قـبل از بيمـارى،
3. داراييـت را، قبل از تنگدستى،
4. فراغتـت را، قبل از گـرفتارى،
5. زندگيت را، قبل از مرگ...1 »
راستى، چه درس شگفت و بزرگ و حکيمانه‌اى !مگر نه اينکه سرمايه‌هاى سودآور انسان در بازار زندگى، عبارت است از: جوانى، سلامتى، امکانات مادى، فراغت، و سرماية عمر؟! و مگر نه اينکه آفت هر يک از اين‌ها، در کنارش بيان شده است؟
اگر بتوانيم در جوانى، کارى براى پيرى بکنيم، اگر بتوانيم از تندرستى، بهرة کامل ببريم، اگر موفق شويم« مال» را در جاى درست خود، مصرف و خرج کنيم، اگر از فرصت‌هاى گران‌بها، حداکثر استفاده را بگيريم، و اگر از عمر گران‌مايه، براى خانة ابدى و سراى آخرت، ره‌توشه‌اى برداريم،ديگر چه غم و اندوهى؟
بيشتر زيان زدگان، کسانى‌اند که گوهر وقت را، رايگان از دست مى‌دهند. مگر مى‌توان وقت رفته را باز آورد؟... هرگز! از رسول خدا بشنويم:
«... اى ابوذر! از اين که کارى را به آينده موکول کنى و کار امروز را به فردا بيفکنى(تسويف) بپرهيز.
تو امروز، در مقابل امروزت هستى، از آينده چه خبر دارى؟
اگر فردايى داشتى، براى فردايت چنان باش که براى امروزت بودى .و اگر به فردا نرسيدى، بر کوتاهى و قصور امروز، اندوه نخواهى داشت.»2
---
پي نوشت ها:
1. بحار، ج 74، ص72. ( يَا أَبَاذَرٍّ، اغْتَنِمْ خَمْساً قَبْلَ خَمْسٍ- شَبَابَکَ قَبْلَ هَرَمِکَ وَ صِحَّتَکَ قَبْلَ سُقْمِکَ وَ غِنَاکَ قَبْلَ فَقْرِکَ وَ فَرَاغَکَ قَبْلَ شُغُلِکَ وَ حَيَاتَکَ قَبْلَ مَوْتِکَ. يَا أَبَاذَرٍّ، إِيَّاکَ وَ التَّسْوِيفَ بِأَمَلِکَ فَإِنَّکَ بِيَوْمِکَ وَ لَسْتَ بِمَا بَعْدَهُ- فَإِنْ يَکُنْ غَدٌ لَکَ فَکُنْ فِي الْغَدِ کَمَا کُنْتَ فِي الْيَوْمِ- وَ إِنْ لَمْ يَکُنْ غَدٌ لَکَ لَمْ تَنْدَمْ عَلَى مَا فَرَّطْتَ فِي الْيَوْمِ.)
2. همان.
پديدآورنده: جواد محدثى
