اصولا افراد هر جامعه اي بر اساس عقايد و ارزش هاي حاكم بر آن، نوع و ميزان مصرف خود را تعيين مي كنند. نظام سرمايه داري، مصرف هر چه بيشتر را عاملي براي رشد اقتصاد مي داند. از اين رو، تنوع و كميت هر چه بيشتر در مصرف را تشويق مي كند و براي آن حد و مرزي قائل نيست. آنها مي كوشند فرهنگ مصرفي را براي دست يابي به سود اقتصادي بيشتر، به ديگر كشورها منتقل كنند و در اين راه از هيچ كوششي فروگذار نيستند. به همين دليل، از انواع ترفندهاي تبليغي بهره برداري مي كنند تا ارزش هاي والاي معنوي در سطح جامعه كم رنگ شود و دنياطلبي و رسيدن به رفاه و لذت جويي مادي به صورت ارزش درآيد و چشم و هم چشمي ها براي بالابردن سطح كمي و كيفي زندگي افزايش يابد. در اين حال، روند مصرف گرايي و رفاه زدگي در جامعه تشديد مي شود و با پيدايش مصرف گرايي، سدي در مقابل توسعه به وجود مي آيد و مانع از سرمايه گذاري در طرح ها و اجراي زيرساخت هاي توسعه مي شود. اساسا نظام ليبرال سرمايه داري بدون مصرف گرايي نمي تواند به حيات خود ادامه دهد. متاسفانه در كشور ما كم و بيش روحيه راحت طلبي، تجمل گرايي، اسراف و ريخت و پاش در سطوح خانوادگي و اجتماعي مشهود است، به گونه اي كه رهبر معظم انقلاب با درك اين آسيب جدي، از سال هاي گذشته، همگان را به بازنگري در مصرف فرا خوانده اند. ايشان در طليعه سال جديد، با نام گذاري سال 1388 به نام «سال اصلاح الگوي مصرف»، خطر و آسيب هاي اسراف، تجمل گرايي و ريخت و پاش را يادآور شدند و از همه مردم و مسئولان خواستند براي اصلاح الگوي مصرف، برنامه ريزي كنند و به اين اصل توجه كنند كه مصرف بدون منطق و بدون تدبير عقلاني، به ضرر كشور و جامعه است. نوشتار بايدها و نبايدهاي مصرف در لبيك به نداي مقام عظماي ولايت، درباره چگونگي مصرف در اسلام، ميانه روي در مصرف، روي آوردن به قناعت، بازنمايي آسيب هاي مادي و معنوي اسراف و تبذير و معرفي راهكارهاي اصلاحي، نكوهش تجمل گرايي و رفاه زدگي و بيان نمونه هايي از ساده زيستي در سيره عملي بزرگان فراهم آمده است.
