پاسخ به: هفته هجدهم:...( " شکرگزاری نعمت های خداوند ")...
شنبه 14 دی 1392 10:51 AM
شكرگزاري در همه حال
انسان در همه حال بابت همه چيز بايد شكرگزار خداوند خود باشد، ولي در احاديث نسبت به موارد خاصي تأكيد بيشتر نموده‌اند، امام صادق(عليهالسلام) به چند مورد از آن اشاره فرموده‌اند:
الف- هنگام تندرستي:
شخص تندرست و شكرگزار، اجرش همچون پاداش شخص گرفتاري است كه براي خدا صبر پيشه سازد.
ب- هنگام داشتن نعمت:
سپاس و شكر به هنگام نعمت، باعث افزايش و فزوني نعمت مي‌شود.
ج- هنگام مشاهده محروميت ديگران:
در هنگام مشاهده انساني كه از نعمتي محروم است ولي شما آن محروميت را نداريد بگوييد: بار خدايا من تمسخر نمي‌كنم و بر خود نمي‌بالم بلكه تو را براي نعمتهاي بزرگت نسبت به خود مي‌ستايم.
د- هنگام يادآوري نعمت:
سيره پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله) و ديگر ائمه معصومين (عليهمالسلام) اين بوده است كه در هنگام يادآوري نعمت، با سجدهي بر خاك، شكر خداوند را به جاي مي‌آوردند.
نوع ديگر شكر، تشكر از مردم است، اگر شكر را وظيفه‌اي وجداني تلقي كنيم، تشكر از مردمي كه به ما خدمتي كرده‌اند يا واسطه نعمتي شده‌اند نيز شكر است و در كلام معصوم (عليهالسلام) تشكر از ديگر انسانها تشكر از خدا تلقي شده است و كسي را كه در ايـن امـر ناتوان باشد، شكرگزار خـدا نيـز ندانسته‌اند.
امـام سجـاد(عليهالسلام) مي‌فرمايد:
در روز قيامت خداوند به كساني كه از مردم تشكر نكرده‌اند مي‌فرمايد: شما شكرگزار من نبوده‌ايد.
شكرگزارترين شما نسبت به خدا كسي است كه از مردم بيشتر تشكر كند.
واسه كسي خاك گلدون باش،
كه اگه به آسمون رسيد،
بدونه ريشه‌اش كجاست ...
