مبحث سی و دوّم طرح صالحین: حجاب

قصه گوئی و عبرت گیری:
یکی از شیوه های تربیتی، آموزش و تبیین قصص آموزنده که دارای پیام و عبرت است می باشد. قصه گوئی روشمند موجب تشویق و تحریک کودکان و نوجوانان به انجام اعمال نیک شده و سعی کودک بر آن است که خود را با شخصیت های قصه همانند سازد. تبیین قصه و داستان و بیان سرگذشت اقوام و ملت ها پیشین در بصیرت یابی و عبرت گیری مؤثر است. امام علی (ع) فرموده اند: در سرگذشت اقوام و امم پیشین بصیرت ها و بینائی ها و عبرت ها وجود دارد. امام علی (ع) خطاب به فرزندشان فرموده اند:
(در داستان کسانی که قبل از تو بودند توجه کن و در خانه های آنان گردش کن و آثار آنان را بنگر و دقت کن در آنچه انجام دادند و از کجا جابجا شدند و در کجا فرود آمدند و کجا منزل گزیدند.
استاد شهید آیه الله مطهری در اهمیت این روش فرموده است: «داستان های اسلامی علاوه بر آنکه عملاً‌ می تواند راهنمای اخلاقی و اجتماعی سودمند باشد معرف روح تعلیمات اسلامی نیز هست و خواننده از این رهگذر به حقیقت و روح تعلیمات اسلامی آشنا می شود و می تواند خود را با محیط و جامعه خود، ‌با این مقیاس ها اندازه بگیرند و ببیند تا چه اندازه به معنی و حقیقت اسلام مجری است»
قصه زنان عفیف و پاکدامن و مردان غیور و عفیف روح عفت، ‌پاکدامنی و محبوب بودن را در نهاد کودکان و نوجوانان ما می دمد و تکرار آن قصه این روحیه را تداعی و باز خوانی می کند.