آيات و روايات پيرامون {امانتداري }

امانت الهى .

قرآن .
((ما اين امانت را بر آسمانها و زمين و كوهها عرضه داشتيم , از به دوش كشيدن آن سرباز زدند و از آن ترسيدند و انسان آن امانت را به دوش گرفت , او هميشه ستمكار و نادان بوده است )).
ـ امـام على عليه السلام ديگر, گزاردن امانت است و آن كه امانتگزار نيست زيانكار است , امانت به آسـمـانـهـاى افـراشـته و زمينهاى گسترده و كوههاى بلند بر پا داشته عرضه شد چيزى بلندتر, گـسترده تر, فرازتر و بزرگتر از اين سه چيز نيست اگر چيزى به خاطربلندى يا گستردگى يا نـيـرومـنـدى و يـا صلابت امانت را نمى پذيرفت هر آينه اين سه بودند ليكن از عقوبت ترسيدند و چيزى رادانستند كه ناتوانتر از آنها ندانست و او انسان است ((و انسان هميشه ستمكار و نادان بوده است )).
ـ زنديقى از اميرالمؤمنين عليه السلام پرسيد: مى بينم كه خدا مى فرمايد: (( ما عرضه كرديم امانت را )) ايـن امانت چيست و اين انسان كيست ؟
خداى عزيز حكيم را اين صفت نشايد كه حقيقت را از بـندگان خويش پوشيده دارد امام فرمود: امانتى كه گفتى ,امانتى است كه نبايد و نشايد بود مگر در پيامبران واوصياى آنان .
ـ در حـديـث آمـده اسـت : هرگاه وقت نماز مى رسيد على عليه السلام بيتابى مى كرد و مى لرزيد رنـگ بـه رنـگ مـى شـد عـرض مـى شـد:شـمـا را چـه شـده اسـت اى اميرمؤمنان ؟
مى فرمود: وقـت نمازرسيده است ,وقت امانتى كه خداوندبرآسمانهاوزمين عرضه كردوآنهاازپذيرفتن اين امانت سرباز زدند و از آن ترسيدند.
ـ از امام صادق عليه السلام سؤال شد: مردى به كسى سفارش مى دهد كه : برايم جامه اى خريدارى كن آن مرد به بازار مى رود و دربازار جامه اى مى يابد كه مانند آن را خودش دارد و لذا همان جامه خـود را به او مى دهد (چه حكمى دارد؟
) فرمود: نبايد اين كار رابكند و خود را آلوده سازد خداوند عـزوجـل مـى فـرمـايـد: ((مـا امانت را عرضه كرديم )) حتى اگر جامه خودش از جامه اى كه در بازارديده بهتر باشد, نبايد مال خودش را به او بدهد.