امامت {عامه}

امامت .

قرآن :.
((و آنـان كـه مـى گـويـند: اى پروردگار ما! از همسران وفرزندانمان دلهاى ما را شاد دار و ما را پيشواى پرهيزگاران گردان )).
ـ امام على عليه السلام او (پيامبر صلى اللّه عليه و آله ) را فرستادتا به حق فرا خواند و بر آفريدگان گـواه بـاشـد او پـيامهاى پروردگارش را رساند و در اين راه نه سستى كرد و نه كوتاهى ورزيد و درراه خدا با دشمنان او جنگيد بى آن كه ناتوانى به او راه يابد يا آن كه عذر و بهانه آورد او پيشواى پرهيزگاران و ديده رهيافتگان است .
ـ تـا آن كـه كـرامـت خداوند سبحان (مقام پيامبرى ) به محمد صلى اللّه عليه و آله رسيد پس , آن حـضـرت را از بـهـترين خاندان و گرامى ترين دودمان بركشيد (درخت دودمان ) او را شاخه هايى اسـت بـلـنـد و بـرافـراشـتـه و دسـت كـسـى به ميوه آن نرسد اوپيشواى پرهيزگاران است وديده رهـيـافـتـگان رفتارش ميانه روى و اعتدال است و طريقه اش راهنمايى و هدايت سخنش حق را از باطل جدا سازد و حكم و داوريش به عدل و داداست .