پاسخ به:سرگرمی "یـک شـعـر یـک شـاعـر"
یک شنبه 20 بهمن 1392 12:18 PM
بهزاد حیدری
چرا بر خویش پیچی ژنده و دلق چو میبخشند کفش و جامهات خلق
چو خود عوری، چرا بخشی قبا را چو رنجوری، چرا ریزی دوا را
کسی را قدرت بذل و کرم بود که دیناریش در جای درم بود
دی شیخ با چراغ همیگشت گرد شهر
کز دیو و دَد ملولم و انسانم آرزوست