ما و دروغگويي ما!

دروغگویی به عنوان یک نابهنجاری اجتماعی هرچند که از سوی همه افراد جامعه گناه بزرگ دانسته شده است با این همه، اين رفتار به عنوان يك رفتار اجتماعی، بخشی از رفتارهای روزمره و زندگی اجتماعی ما را تشکیل می دهد. شگفت آن که همه ما می دانیم دروغ می گوییم، همه می دانیم، مردم دروغ می گویند، همه می دانند، ما دروغ می گوییم و بالاخره همه می دانند همه دروغ می گویند.
می گویند که کورش کبیر هزاران سال پیش از خداوند خواست که ایران زمین را از دو مصیبت بزرگ ایمن بدارد، یکی خشکسالی بود و دیگری دروغ.
دروغگویی به عنوان یک رفتار ناسالم و نابه هنجار، از سوی همه انسان ها در طول تاریخ بشریت ناپسند شمرده می شود ولی در عمل اجتماعی، وفاق اجتماعی بر این قرار گرفته است که بی دروغ نمی توان زندگی را پیش برد. دروغ، رفتاری است که در فرایند کلی رفتار انسان ها ثبت شده، جاافتاده و در شرایط مختلف، با اشخاص مختلف به کار برده می شود. عمل دروغ را نه تنها در گفتار و نوشتار که در رفتار و کردار و در فکر و نگاه و سکوت هم می توان بازشناخت.

به سوال معروفي كه هميشه تو ذهنمه ميرسم كه چه بايد كرد؟چه كنيم كه لااقل فرزندانمان به درد ما مبتلا نشن؟چيكار كنيم كه اين رفتار كه متاسفانه به فرهنگ هم تبديل شده رو ريشه كن كنيم؟

دوستان لطف کنند مشارکت داشته باشند..... با تشکر