حجاب بانوان ایرانی الگو شده است

 مریم هاشمی قهرمان وزن ۶۵ کیلوگرم تیم ملی ووشو پس از کسب دومین مدال طلای خود در مسابقات جهانی مالزی در دیدار با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی برای دومین بار مدال طلای خود را به ایشان تقدیم کرد.در همین زمینه از مریم هاشمی دعوت کردیم تا با حضور در خبرگزاری فارس در مورد تقدیم مدال به مقام معظم رهبری توضیحات بیشتری را ارائه دهد.

مصاحبه مریم هاشمی را در ادامه می‌خوانیم:
شاید تعدادی از مخاطبان با چهره شما آشنایی زیادی نداشته باشند، کمی از خودتان برایمان بگویید؟
مریم هاشمی هستم و تقریبا ۵ سال است ووشو را از استان کرمانشاه آغاز کرده‌ام. برای دومین بار به مسابقات جهانی اعزام شدم و مدال طلای مسابقات قهرمانی جهان را کسب کردم. البته اولین مدال طلای جهانی را سال ۲۰۱۱ در مسابقات جهانی ترکیه کسب کردم. سال قبل در وزن ۶۰ کیلوگرم مبارزه می‌کردم، اما با توجه به اینکه در این دوره از مسابقات سهمیه حضور نفرات کمتر شده بود از بین ۷ نفر حاضر در اوزان سه نفر به مالزی اعزام ‌شدند. بنده هم برای رسیدن به مدال مسابقات تصمیم گرفتم از ابتدا تلاش کنم تا دوباره فیکس تیم ملی شوم.
چطور شد که قبل از مرحله انتخابی مصدوم شدی؟
خوشبختانه در وزن ۶۵ کیلوگرم در مسابقات جهانی مالزی شرکت کردم و مدال طلای مسابقات را کسب کردم. از مهرماه سال گذشته تا مردادماه به مدت ۱۴ ماه تمرین کردم، اما متأسفانه فروردین‌ماه از ناحیه ساعد دست دچار شکستگی دست شدم و در انتخابی ۱۶ تیرماه نتوانستم شرکت کنم. در انتخابی بعدی که ۲۵ مردادماه سال جاری برگزار شد با خدیجه آزادپور که از مدال‌آوران آسیایی و جهانی است مبارزه کردم و توانستم او را شکست دهم. فکر می‌کنم یکی از سخت‌ ترین مبارزاتی که در طول این سال‌ها داشتم مبارزه کردن مقابل آزادپور بود.
چه دلیلی داشت که در وزن ۶۵ کیلوگرم تصمیم گرفتی مبارزه کنی؟
انتخاب وزن با خود بازیکن بود و من هم دوست داشتم در این وزن نیز تجربه کسب کنم.
ترسی از حضور حریف سرسختی مثل آزادپور در این وزن نداشتی؟
من به این فکر بودم که اگر آزادپور را از پیش رو بردارم یکی از گزینه‌هایی هستم که فیکس تیم ملی می‌شوم و این موضوع انگیزه‌ام را برای کسب مدال طلا دو چندان کرد.
سال گذشته در وزن ۶۰ کیلوگرم مقابل دریایی شکست خورده بودم، البته این درست نیست که بگویم به دلیل مصدومیت مقابل او شکست خورده بودم، چرا که همیشه یک طرف قضیه برد و یک طرف باخت است. در آن مقطع با توجه به آسیبی که داشتم به من شانس حضور در وزن ۵۶ را دادند، اما به دلیل شکستگی بینی اجازه هیچ تمرینی به من ندادند و به همین دلیل به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام نشدم.
سخت‌ترین حریفت در انتخابی ها چه کسی بود؟
با شکست دریایی در وزن ۶۵ کیلوگرم فیکس تیم ملی شدم. در وزن ۷۰ و ۷۵ کیلوگرم نیز بین شهربانو منصوریان و سوسن سلیمان‌آبادی انتخابی برگزار شد و از بین این ۷ وزن من به همراه خواهران منصوریان فیکس مسابقات شدیم. خوشحالم از اینکه فضای اردوهای تیم ملی با حضور مربی چینی آرام بود. او سالیان سال است که با بچه‌ها در اردو حضور دارد و خیلی خوب با شرایط روحی و خصوصیات ووشوکاران آشنا است.
قطعا شما هم از نتایج کسب شده تیم ملی راضی هستید؟
واقعا بازی‌های سنگینی برگزار شد و در مجموع عملکرد بانوان و مردان قابل قبول بود. به عنوان مثال امیر فضلی در این دوره از رقابت‌ها با نماینده کشور روسیه که پنج دوره قهرمانی جهان را در کارنامه دارد مبارزه کرد و توانست او را شکست دهد.
یک انتقادی از نتیجه‌ای که شما در این مسابقات جهانی کسب کرده‌اید وجود داشت. اینکه گفته می‌شود برخی از ووشوکاران از جمله شما با یک مبارزه مدال طلا کسب کرده‌اید.
هر کسی از ایران به این مسابقات اعزام شود، قطعاً مدال کسب می‌کند، چه یک حریف داشته باشد چه ۱۰ حریف. رقبای اصلی هر بازیکن ایرانی در خود ایران است. من قرار بود سه بازی در مسابقات جهانی داشته باشم. بازی اول با مصر و بازی دوم با نماینده ترکیه که با مصدومیتی که برای او پیش آمد حاضر به مبارزه کردن نشد. در بازی فینال هم نماینده فرانسه را شکست دادم و مدال طلای مسابقات را کسب کردم. شما فکر می‌کنید نماینده مصر و ترکیه به اندازه خانم آزادپور سرسخت بودند؟ شهربانو منصوریان هم در بازی اول با نماینده ویتنام مبارزه کرد که حریف خیلی سرسختی بود و او نیز پس از شکست راهی فینال مسابقات شد. الهه منصوریان هم سه بازی انجام داد و چیزی بیشتر از من نبود، او واقعاً غیرتی جنگید و آسیب خیلی شدیدی دید. وقتی صورت او را دیدم واقعاً‌ ترسیده بودم، خیلی مصدومیتش شدید بود، اما من فکر می‌کنم دلیل اصلی پیروزی الهه منصوریان مربی چینی بود. ایشان خیلی خوب او را کوچ کرد و در واقع کنترل مغز الهه منصوریان دست سرمربی چینی بود.
چه برنامه ای برای بازی‌های آسیایی اینچئون داری؟
بله از چند روز آینده وزن کشی آغاز می‌شود و وارد اردوهای تیم ملی می‌شویم و تصمیم دارم دوباره تلاش کنم تا مدال طلای بازی‌های آسیایی را کسب کنم و آن را هم تقدیم مقام معظم رهبری کنم.
آیا از قبل تصمیم گرفته بودی که اگر مدال طلا گرفتی به مقام معظم رهبری اهدا کنی؟
من نخستین مدال طلایم را زمانی که مقام معظم رهبری به کرمانشاه سفر کرده بودند به ایشان اهدا کردم، اما اگر یادتان باشد پس از پایان مسابقات جهانی اعلام کردم که به عنوان یک سرباز ایرانی هر زمانی که در رقابت‌های بین‌المللی مقام اول را کسب کنم آن را دوباره به مقام معظم رهبری تقدیم می‌کنم. ایشان ولی‌امر مسلمین جهان هستند و این برای سومین بار بود که به دیدار ایشان می‌رفتم. بار اول مدالم را تقدیم کردم، بار دوم مدال‌آوران المپیکی را دعوت کرده بودند که بنده نیز در آن مراسم حضور داشتم و بار سوم پس از کسب مدال طلای مسابقات جهانی مالزی خدمت ایشان ‌رسیدم.
از حس و حالی که در دیدار با مقام معظم رهبری داشتید برایمان بگویید؟
این دیدار واقعا غیر قابل توصیف است و فکر می‌کنم بالاترین پاداش دیدار با ایشان بود. برای اینکه سومین بار بود خدمت رهبر معظم می‌رسیدم شاید بعضی‌ها فکر می‌کردند که برایم عادی شده، اما باور کنید هر زمانی که رهبر را می‌بینم انگیزه‌ام هزار برابر می‌شود که مجدد ایشان را ببینم.
پس از اهدا مدال واکنش دیگران چه بود؟
بدون شک افراد ورزشی و غیر ورزشی یا هر مسلمان دیگری دوست دارد رهبر را ببیند. بنده هم هیچ فردی را بالاتر از ایشان ندیدم که بخواهم مدالم را به او بدهم. هرکسی که با خبر شد من مدال را به رهبر اهداء کردم خوشحال شد. قشنگ‌ترین لحظه پس از تقدیم مدال برایم این بود که پدر و مادرم اشک شادی ریختند.
قبول دارید که شما با این کاری که انجام دادید مسئولیت‌تان در رفتارهایتان دو چندان شده؟
دفعه اول که مدالم را به رهبر اهداء کردم کشورهای خارجی از من یک کاریکاتور کشیده بودند و شدت عصبانیت خود را به این صورت نشان داده بودند، اما مهم این بود که در دل مردم کشورم جا باز کردم. فکر می‌کنم من یک الگو برای هم سن و سال‌های خودم هستم و این برایم کافی است. باید از این به بعد عفت را در رفتارم داشته باشم و حجاب را رعایت کنم، چرا که من الگوی دیگران شده‌ام و باید کاری کنم همه از من چیزی یاد بگیرند. دوست داشتن رهبر یک چیز عمومی است حجاب‌مان بر می‌گردد به اینکه یک چیز ذاتی است و باید حواسم را جمع کنم تا خدای ناکرده مسیر را کج انتخاب نکنم که دیگران از من الگوی بدی بگیرند.
در مسابقات حساس و جهانی به کدام یک از ائمه‌‌ بیشتر متوسل می‌شوی؟
ما ایرانی‌ها چون ایام خاصی را به نام محرم داریم بنده بیشتر به امام حسین(ع) ارادت دارم. این نکته را دوست دارم بگویم؛ زمانی که مدال طلا را کسب کردم و بالای سکو رفتم اصلاً حس خاصی نداشتم، اما وقتی که مدالم را به رهبرم اهداء کردم بهترین لحظه برایم بود و خیلی خوشحال شدم. اصلاً فکر نمی‌کردم که مقام معظم رهبری برای دومین بار این مدال طلای من را قبول کند و درخواست ملاقات من را بپذیرد. من یک احساس عجیبی دارم، چرا که اصلاً این دیدار برنامه‌ریزی نشده بود و حتی زمانی که ایشان را دیدم در محضرشان گفتم که من سکوی طلای جهان را الآن احساس کردم نه آن روزی که مدال گرفتم.
الگوی به خصوصی در زندگی خود داری؟
الگوی خودم را مادرم می‌دانم، چون ایشان واقعاً همیشه مرا هدایت کرده و دید‌ه‌ام که چقدر سختی کشید تا من این مسیر را طی کنم. البته الگوی همه ما حضرت فاطمه زهرا است.
گویا هنوز فرصت حضور در دانشگاه را پیدا نکرده‌ای؟
خیلی دوست دارم ادامه تحصیل بدهم، اما به خاطر برگزاری اردوهای طولانی مدت شرایط برایم مهیا نمی‌شود، اما تلاش می‌کنم از بهمن‌ماه امسال وارد دانشگاه شوم و تحصیلاتم را ادامه بدهم.
آیا تا به حالا غرور شما را گرفته؟
بله دو جا احساس غرور کرده‌ام، یک بار زمانی که مدال طلای مسابقات مالزی را کسب کردم و رئیس فدراسیون جهانی به افتخار کسب مدال طلای من بلند شد، همه به افتخار پرچم کشور من از جایشان بلند شدند، مرحله دوم برای دیدن مقام معظم رهبری لحظه‌ شماری می‌کردم که می‌خواهم نزدیک ایشان شوم و به مقام معظم رهبری مدالم را اهداء کنم.
آیا تا به حال نا امید هم شده‌اید؟
زمانی که دستم شکسته بود ۵ ماه دستم در گچ بود و به خدا توکل کردم، اما همیشه دغدغه‌ام این بود که با دو دست خیلی سخت مقابل حریفان ایرانی خود مبارزه می‌کنم. حالا چطور باید با یک دست بازی کنم، اما خدا خودش کمک کرد و همه چیز را سپری کردم.
مقام معظم رهبری در دیداری که با مدال آوران المپیکی داشت در مورد ورزش بانوان صحبت‌هایی را مطرح کرد صحبت‌های او به نظر شما چقدر می‌تواند به ورزش بانوان کمک کند؟
ایشان در صحبت‌های خود اظهار داشتند که نخبه‌های ورزشی برای ما افتخار هستند و به دشمنان خارجی ثابت می‌کنند که کشورشان را دوست دارند و بر خلاف چیزی که آنها می‌گویند نخبه‌های ایران دوست دارند که در کشورشان باشند. خوشحالم پس از صحبت‌های ایشان بانوان ایران به صورت جدی ورزش را پیگیری می‌کنند و در مسابقات جهانی مدال کسب می‌کنند.
عکس‌العمل رسانه‌های خارجی در بدو ورود شما با حجاب اسلامی به سالن مسابقات به چه صورت است؟
از صمیم قلب خوشحالم که همیشه با حجاب اسلامی، بانوان ایران افتخارات زیادی را کسب کرده‌اند. دفعه اول که راهی مسابقات جهانی شدم یکی دو تا از کشورها حجابی شبیه حجاب ما داشتند و از مقنعه‌هایی که بچه‌های ایرانی استفاده می‌کنند آنها نیز استفاده کرده بودند، مثل افغانستان، فلسطین و برخی کشورهای دیگر. البته ناگفته نماند که این ما بودیم که برای اولین بار بود با حجاب اسلامی در مسابقات شرکت کردیم و ما برای آنها الگو شدیم تا کشورهای دیگر نیز با حجاب اسلامی در مسابقات شرکت کردند. وقتی ما با حجاب اسلامی وارد سالن مسابقات می‌شویم کل سالن همه ما را نگاه می‌کنند و می‌بینند که ما با همین حجاب چطور افتخارآفرینی می‌کنیم.

از تلخ‌ترین خاطره ورزشی برایمان بگو؟

زمانی که سال گذشته مقابل دریایی شکست خوردم و خیلی برایم سخت بود. متاسفانه با شکستگی بینی روبرو شدم و با خونریزی که بینی من داشت نتوانستم در ادامه مبارزات حضور داشته باشم.