*اشعاری در وصف شاه مردان * مولای عارفان, علی( ع )

چون بيفتم ز پا علي گويم


يا كه خيزم ز جا علي گويم


گر بيفتد تنم به بحر بلا


من به بحر بلا علي گويم


گر دلم غرق غم بود غم نيست


من به هر ابتلا علي گويم


تا ببخشد خدا گناهم را


عوض هر دعا علي گويم


نيستم نا اميد از لطفش


بين خوف و رجا علي گويم


چون به محشر ز خاك برخيزم


من به روز جزا علي گويم


هر چه هست محب او هستم


دم به دم يك صدا علي گويم


كلب در بار مرتضايم من


بنده شاه لا فتا يم من


از ازل دل به مهر تو بستم


من به عهدي كه بسته پا بستم


نروم از در تو جاي د گر


بي نوا و گداي تو هستم


دامنت را ز كف رها نكنم


تا بگيري تو از وفا دستم


گر گنهكارم و سيه روزم


من محب توام اگر سيه روزم


تا بيفتد به روي تو چشمم


چشم از جمله ما سوا بستم


جان زهرا مرا قبول نما


من هنرور غلام تو هستم