زرچ شکار در لامان

در زبان الموتی و بعضی از نقاط شمالی ایران به کبک، زرچ گفته می شود. زرچ شکار(شکار کبک) سنتی است در میان مردم الموت که دیگر رو به فراموشی رفته، البته در مورد صحیح یا غلط بودن این سنت بحثی نمیشود فقط به چگونگی شکار کبک بدون اسلحه که توسط مردم الموت انجام میشود پرداخته خواهد شد. زرچ شکار به گونه ایست که اهالی الموت با یک چوب دستی وارد یک منطقه از کوه میشوند(مثلا کوه میانه کوه در لامان یا منطقه دروبار لامان) و به فاصله های مشخصی از یکدیگر قرار میگیرند به صورتی که در آن منطقه از کوه پخش میشوند و با ایجاد صدا(قیه و سرشول، به زبان محلی) باعث میشوند که این پرنده از زمین بلند شده و به دلیل نوع پروازی که دارد نمیتواند فاصله ی زیادی را طی کند و مجبور میشود به زمین بنشیند و هر کس که نزدیکتر به آن است و سرعت بیشتری دارد به سوی کبک رفته یا آن را به صورت زنده میگیرد و یا با چوب دستی پرنده را از پا درمی آورد و میگیرد و زمانی که کبک را گرفت افرادی که به او نزدیک میشوند جملاتی را به زبان الموتی بیان میکنند مثلا: خسته زرچه بیتی (کبک خسته را گرفتی) خوب بپاسته بیی(خوب دیده بودی) و جملات زیادی در زرچ شکار گفته میشود که بایستی زرچ شکار را انجام دهی تا مفهوم آن را بدانی مثلا: زرچ قولنج بزه، اندامتده بیه نپاسی؟! ،مفته زرچه بیتی ،زرچ کور به بیتی ،زرچ لگد نزه... به دلیل نبود جمعیت جوان و همچنین گشت محیط زیست دیگر سنت زرچ شکار در اواخر دوران خود به سر می برد به طوری که تا چند سال پیش اکثر اهالی حاشیه رودخانه الموت این کار را انجام می دادند ولی در حال حاضر عمدتا در روستای لامان به زرچ شکار می پردازند و در بعضی اوقات اهالی روستاهای شترخان،باغدشت،شهرک،مدان،هرانک، زوارک....