پشت پرده بازی انگری بردز رو قبول دارین؟

دو روز پیش با خالم که روانشناس هستن در مورد مسائل کوچیکی که تو زندگی برای کودک پیش میاد و بعد توی زندگیش تاثیر میذاره صحبت میکردیم.
گفتن کوچکترین مسائل از چند ماه قبل از بارداری تا تولد تو رشد جسمی و روحی جنین تاثیر داره،حرفهایی که میشنوه رو کاملا متوجه میشه چون روح داره و همون طور که حرفهای شیرین و لالایی و ابراز عشقو میفهمه حرفهای بدم میفهمه،احساسات بد مادر روش تاثیر میذارن.بعد از تولد هم حتی زمانی که نوزاد چند ماهست روی ذهنش تاثیر میذارن،نوزادی که اطرافش پر از خشونت و ترسه زمانی که بزرگ میشه نوعی خشونت و ترس توش دیده میشه.زمانی که انسان یه سری نمادها رو میبینه حتی اگه معنیشونو ندونه روی ذهن و احساسش تاثیر میذارن،مثل بازی هایی که بچه ها انجام میدن.درسته که بچه ممکنه ندونه دارن روی ذهنش کار میکنن اما اون نمادها تاثیر میذارن.

نوه ی خالم علاقه ی زیادی به این بازی داره،یادمه یه بار صدامون کرد که بیاین ببینین من چجوری برج میلادو زدم زمین،نابودش کردم.
بعد خودش چند دقیقه هنگ کرده بود که چرا این کارو کرده.

یه بازی هم بود به اسم همسایه ی جهنمی که نوه ی خالم بازی میکرد،زنه لباس تنش نیست درستابی،هی به مامانش میگفت چرا اینجوری لباس نمیپوشی؟
خیلی ذهنش مشغول این شده بود که چجوری دیگرانو اذیت کنه چون توی این بازی این کارو انجام میداد.

یا بازی هایی که خشونت زیادی دارن واقعا روی روح فرد تاثیر میذارن و باعث میشن گاهی ناخودآگاه رفتارهای بدی داشته باشه.مثلا بازی کانتر که فرد باید انتخاب کنه که تروریست باشه یا پلیس.بیشتر پسرا تروریستو انتخاب میکنن،وقتی از برادرم پرسیدم گفت که پلیس قدرتش کمه.
خب چرا باید توی این بازی قدرت پلیس کمتر از تروریست باشه؟

اینا روی ضمیر ناخودآگاه تاثیر دارن.
هیچ کدوم از این شکلا تصادفی نیستن به نظرم.

حتی وقتی تو یه برنامه کودک نشون میدن که یه بچه ی مهربون و خوشگل و با ادب که هم شیطنت خوبی داره و هم دنبال یادگیریه،نماز میخونه میخوان بچه رو به نماز جذب کنن و واقعا هم نمونشو تو بچه های فامیل دیدم که با دیدن این برنامه رفته جانماز آورده و نماز خونده بچه ی سه ساله.

ببخشید که طولانی شد.