درد دل جالب و مهم يک شيعه از افغانستان

 "سيد محسن رضا حسيني" از کشور افغانستان با ارسال مطلبي براي ما، در مورد مظلوميت شيعيان افغانستان چنين نوشته است:

شيعيان افغانستان ۱۷ درصد از جمعيت ۳۰ ميليوني اين کشور را تشکيل مي دهند و اغلب آنها از اقوام هزاره و سادات هستند. البته در ساير اقوام نيز شيعيان حضور دارند.

شيعيان افغانستان در طول تاريخ همواره در محدوديت ها، تبعيض ها و تهديد ها قرار داشته اند. شايد بيشترين افرادي که در تاريخ شيعه از تقيه براي حفظ جان خود استفاده کردند، شيعيان افغانستان بوده اند.

تا همين ده دوازده سال پيش اگر براي انجام کاري از قريه ي خود به شهر مي آمديد، بايد براي حفظ جان خود با دست هاي بسته نماز مي خوانديد.

شيعيان افغانستان تشنه اند، تشنه ي فقه و معارف ناب شيعه. تشنگي که حتي پس از سقوط طالبان و ايجاد فضاي آزاد در افغانستان براي آنان باقي ماند.

اما يک سوال، وظيفه کيست که در اين دوران حساس و در بين تبليغات وسيع وهابيت و حتي مسيحيان و يهوديان در افغانستان، اين مردم تشنه را از فقه و معارف سيراب کند؟!

امروز هزاران تن از طلاب مهاجر در حوزه هاي علميه قم و حتي نجف مشغول درس خواندن و تدريس اند اما آيا يک طلبه شيعه افغان در چنين شرايط حساس در افغانستان نبايد نيم نگاهي به مردم تشنه خود داشنه باشد؟!

البته که سختي ها وجود دارد اما آيا آنها که لباس مقدس پيامبر اسلام را به تن مي کنند و ايشان را اسوه خود مي دانند نبايد مانند آن بزرگوار در سختي ها و مشکلات رسالت خويش را بجاي آورند؟! چرا که زکات علم آموختن ان به ديگران است.

متاسفانه برخي از طلاب افغاني ظاهرا پا بست ايران شده اند و راحتي و آسايش را به مشقت هاي تبليغ دين و مذهب حقه شيعه به ديگراني که وجود ندارند سپرده اند.

هر چند اقدام حوزه علميه قم در اعزام تعدادي از مبلغين به افغانستان قابل ستايش است اما به هيچ وجه قابل قبول و کافي نيست چرا که فعاليت گروه هاي تندرو و ساير اديان بطور وسيعي و با پشتيباني قوي ادامه دارد.

وقتي خبر رسيد تعدادي از اسلام به مسيحيت تغيير دين دادند، خيلي ها مي گفتند از فقر و تنگدستي است اما به واقع بايد گفت روز به روز فقه و معارف اسلامي و شيعي در بين مردم و جوانان کمرنگ و کمرنگ تر مي شود، پس مردماني که از دين و مذهبي خواص پيروي مي کنند نياز به فرد و افرادي دارند که همواره آنان را در اين راه ياري دهد و از گمراهي آنان جلوگيري کنند.

اما چه حيف که آب در کوزه ما گرد جهان مي گرديم.