پاسخ به:تفسیر قرآن کریم
چهارشنبه 6 آذر 1392 5:19 PM
آيه شماره 37 از سوره مبارکه فصلت
متن ایه
وَمِنْ آيَاتِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لَا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَهُنَّ إِن كُنتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ
ترجمه
و از نشانههاى (قدرت) او شب و روز و خورشيد و ماه است، نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه (بلكه) براى خداوندى كه آنها را آفريده سجده كنيد، اگر تنها او را مىپرستيد.
تفسیر
طبيعت بهترين كلاس خداشناسى است. «و من آياته الّيل و النّهار و...»
حتّى پر ثمرترين موجودات هستى قابل پرستش نيستند. «لا تسجدوا للشمس»
در تربيت افراد، ضمن اين كه از راههاى خطا جلوگيرى مىكنيد، راههاى صحيح را نيز با استدلال بيان كنيد. «لا تسجدوا للشمس... و اسجدوا للّه...»
اگر خورشيد با آن عظمت سزاوار پرستش نيست، تكليف اين بتهاى كوچك و بى اثر روشن است. «لا تسجدوا للشمس»
خالق هستى، سزاوار پرستش است. مخلوق نمىتواند معبود باشد. «خلقهنّ»
توحيد در خالقيّت، دليل توحيد در عبادت است. «خلقهنّ... ايّاه تعبدون»
به مدپوشان،بگویید اخرین مد کفن هست.
