♦ تاکتیک های جنگ نـــــــــــــــــرم ♦

^{مهم‌ترین تاکتیک‌های جنگ نرم عبارتند از:}

^{1. برچسب زدن: بر اساس این تاکتیک، رسانه‌ها، واژه‌های مختلف را به نمادهای مثبت و منفی تبدیل کرده و آنها را به آحاد یا نهادهای مختلف نسبت می‌دهند. به عنوان مثال، رسانه‌های کشورهای غربی با منفی‌سازی مفهوم بنیادگرایی و اطلاق آن به کشورهای اسلامی، سعی دارند چهره‌ای منفی از این کشورها در اذهان مخاطبین خود القا و ایجاد کنند. غربی‌ها به مقاومت مشروع مردم فلسطین و لبنان، برچسب تروریسم می‌زنند و حمايت ایران از این مبارزین را حمایت تروریسم می‌نامند.}

^{2. تلطیف و تنویر: از تلطیف و تنویر (مرتبط ساختن چیزی با کلمه‌ای پرفضیلت، استفاده می‌شود تا چیزی را بدون بررسی شواهد بپذیریم و تصدیق کنیم) (سورین، 1384، ص 158).
رسانه‌های ارتباط‌ جمعی از سويی مفهوم "حقوق بشر و آزادی" را پرفضیلت جلوه کرده، و از سوی ديگر غرب را مهد آزادی و مدافع حقوق بشر قلمداد می‌کنند. در حالی که بیشترین نقض حقوق بشر و آزادی در این کشورها صورت می‌گیرد.}

^{3. تصدیق: یعنی شخصی که مورد احترام یا منظور است بگوید، فکر، برنامه، محصول یا شخص معینی خوب یا بد است. تصدیق فنی رایج در تبلیغ، مبارزات سیاسی و انتخاباتی است (سورین، 1384). حمایت اشخاص معروف (سیاست‌مداران، هنرمندان، ورزشکاران و گروه‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی) از فردی یا جریانی تصدیق نامیده می‌شود.}

^{4. شایعه: در فضایی تولید می‌شود که امکان دسترسی به اخبار و اطلاعات موفق امکان‌پذیر نباشد به عبارتی شایعه در جایی ایجاد می‌شود که خبر نباشد و یا خبر از منابع موثق منتشر نشود. هر شایعه می‌تواند در‌برگیرندة بخش قابل توجهی از واقعیت باشد (تاکتیک تسطیح در شایعه‌سازی) ولی ضریب نفوذ آن بستگی به درجة ابهام و اهمیت آن دارد. در واقع هر چقدر شایعه پیرامون مسائل مبهم و مهم باشد همان مقدار ضریب نفوذ آن افزایش می‌یابد.}

^{5. دروغ بزرگ: این تاکتیک قدیمی که هنوز هم مورد استفاده فراوان است، عمدتاً برای مرعوب کردن و فریب ذهن حریف مورد استفاده قرار می‌گیرد. بدین معنی که پیامی را که به هیچ وجه واقعیت ندارد، بیان می‌کنند و مدام بر طبل تکرار می‌کوبند تا ذهن مخاطب آن را جذب کند. گوبلز می‌گوید: «دروغ هرچه بزرگ‌تر باشد، باور آن برای مردم راحت‌تر است» (هاشمی، 1382، ص 25).}

^{6. ارائة پیشگویی‌های فاجعه‌آمیز: در این تاکتیک با استفاده از آمارهای ساختگی و سایر شیوه‌های عملیات روانی از جمله کلی‌گویی، پاره حقیقت‌گویی و...) به ارائه پیشگویی‌های مصیبت‌بار می‌پردازند که بتوانند حساسیت مخاطب را نسبت به آن افزایش داده و بر اساس میل و هدف خود افکار وی را هدایت کنند. از این تاکتیک در تبلیغات انتخاباتی استفاده می‌شود که نمونه‌های بسیاری از آن را می‌توان در انتخابات اخیر ریاست جمهوری برشمرد. ارائة اخبار و آمارهای آلوده به دروغ از وضعیت سیاسی، اقتصادی کشور و فاجعه‌آمیز بودن آیندة کشور در صورت تداوم چنین وضعی ذیل این تاکتیک تعریف می‌شود.}

^{7. مبالغه: یکی از روش‌هایی است که با اغراق کردن و بزرگ‌نمایی یک موضوع، سعی در اثبات یک واقعیت دارد. کارشناسان جنگ روانی، از این فن در مواقع بروز رویدادهای خاص استفاده می‌کنند. غربی‌ها از طریق سینما و فیلم‌های هالیوود سعی در بزرگ‌نمایی قدرت امریکا، دستاوردهای تکنيکی و اغراق در ناکامی‌های کشورهای جهان سوم از جمله ایران دارند و سعی می‌کنند روحیة مسلمانان در تقابل با تمدن غربی را تضعیف کنند.}

^{8. توسل به ترس و ایجاد رعب: متخصصان جنگ نرم، ضمن تهدید و ترساندن مخاطبان از روش‌های مختلف به آنان چنین القا می‌کنند که خطرات و صدمه‌های احتمالی و حتی فراوانی بر سر راه آنها وجود دارد و از این طریق، آینده‌ای مبهم و توأم با مشکلات و مصائب برای افراد ترسیم می‌کنند (شیرازی، 1376، ص60). پیش از حمله ایالات متحده به عراق در مارس 2003 رسانه‌های امریکایی تلاش تبلیغاتی گسترده‌ای انجام دادند که عراق به تولید جنگ‌افزارهای هسته‌ای می‌پردازد و حامی تروریسم است و با این شیوه سعی کردند تا افکار عمومی از رژیم سیاسی عراق و صدام حسین‌ـ که انسانیت‌زدایی شده بود ـ احساس ترس کند و برای حمله امریکا توجیه‌سازی شود.}

^{9. تکرار: از لحاظ روان‌شناسی در تشکیل (عادت) بسیار مفید است به ویژه اگر با دقت توأم باشد. بدون تکرار، تثبیت و تقویت دقیق‌تر "عادت" میسر نخواهد شد. روش تکرار از قواعد خاصی پیروی می‌کند؛ زیرا فاصله‌های تکرار نباید چنان دراز باشد که سبب محو شدن آثار پیشین شود و نه چندان کوتاه که ملال‌انگیز و خسته‌کننده باشد.}

^{10. ترور شخصیت: در جنگ نرم برخلاف جنگ سخت، ترور فيزيكي جای خود را به ترور شخصیت داده است. استفاده از نظام رسانه‌ای و انواع تاکتیک‌ها از جمله بزرگ‌نمایی، انسانیت‌زدایی، اهریمن‌سازی، و غیره از جمله روش‌های انجام ترور شخصیت است. دشمنان انقلاب با استفاده از این تاکتیک و بهره‌گیری از ابزار طنز، کاریکاتور، شعر، کلیپ‌های کوتاه به ترور شخصیت افراد محبوب می‌پردازند.}