خانواده وکودک وسبک زندگی

پدر و مادر ،لطفا دخالت نکنید

با عرض سلام و خسته نباشید .من دختری 22 ساله ام که یک سال پیش باپسر  27ساله ای ازدواج کردم که اصلا ازش خوشم نمی آمد. و این ازدواج فقط با اجبار پدر ومادرم شکل گرفت.بعد از مدتی کم کم به او علاقه مندشدم و متوجه شدم که انسان بسیار مهربان و رئوفی است. اما همانطور که من عاشقش میشدم پدر و مادرم از او متنفر میشدند وهمینطور پدر و مادر او هم از من بدشان می آمد.انگار اصلا انتظار نداشتند که ما اینقدر عاشق همدیگر شویم . پس از 4 ماه که از عقدمان گذشت پدر و مادرش وادارش کردند که طلاقم بدهد اما او از آنجایی که واقعا دوستم داشت اینکار را نکرد و به خاطر من جلوی آنها ایستاد تا جاییکه پدرش تمام سرمایه اش را از او گرفت او را از مغازه ای که در آن کار میکرد و از خانه شان بیرون کرد. در خلال این ماجراها دو خانواده با هم درگیر شدند. وخانواده من هم شروع کردند به فشار آوردن بر من که از او طلاق بگیرم و مهریه ام را به اجرا بگذارم . اما من چون او راخیلی  دوست داشتم ، اینکار را نکردم و نمی توانم چنین کاری با او بکنم خواهش میکنم ،بگویید چه کار بکنم؟
سلام
شما کاری به رفتار ناپسند پدر ومادر نداشته باشید در عین حال که احترام پدر ومادر را دارید، وبا هم خوش باشید،زیرا زمانی که شما را به اجبار به عقد ایشان در آوردند،کار اشتباهی کردند و الان هم که می خواهند شما را از هم جدا کنند باز در اشتباه هستند،با این تفاوت که شما در آن زمان مجبور بودی ولی اکنون دیگر مجبور نیستی و استقلال داری،پس می توانی به تصمیم اشتباه آنها تکیه نکنی.و کار ی که می توانید انجام دهید این است که با نرمی و صمیمیت سعی در ایجاد برقراری صلح داشته باشید ،و به آنها بگویید که ما همدیگر را می خواهیم،و حاضر به جدایی نیستیم ، وما خودمان عقل داریم و می توانیم برای زندگی آینده تصمیم درست بگیریم وخود را بازیچه دست شما نخواهیم کرد.شما  باید مواظب باشید تنش بین خانواده ها را به زندگی خود منتقل نکنید مثلا حرفها و حدیثها را منتقل نکنید،تا دعوا بیشتر نشود وشما هم دچار اختلاف نشوید.اگر پافشاری کردن شما می توانید فاصله مکانی از آنها بگیرید.

حد و اندازه های دخالت والدین در زندگی فرزندان

کمک کردن والدین به فرزندان کار پسندیده ای است که می تواند در زمینه مادی، معنوی و حتی مشاوره و راهنمایی در زندگی و انتقال تجربیات باشد.اما،این کمک کردن، حق و حقوقی رو ایجاد می کند؛ لذا فرزندان باید توجه داشته باشند که قدر این نعمت بزرگ رو بدانند و در پی تشکر و قدردانی باشند. البته این کمک کردن نباید اهرمی باشد، برای منت گذاشتن و سوء استفاده کردن و دخالت های نابجا در زندگی فرزندان.
خداوند متعال در قرآن می فرماید:«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِكُم بِالْمَنِّ وَالأذَى كَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَلاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ»[سوره بقرة آیه264]:اى كسانى كه ایمان آورده ‏اید، صدقه‏ هاى خود را با منّت و آزار، باطل مكنید،» مانند كسى كه مالش را براى خودنمایى به مردم، انفاق مى‏ كند و به خدا و روز بازپسین ایمان ندارد.در این صورت که این کمک کردن مورد رضایت حق تعالی قرار می گیرد. اما اگر موجب از بین رفتن عزت نفس فرزند و یا دخالت های نابجا و منت گذاشتن ها باشد فرزندان باید با دلایل مختلف وبا مهربانی از پذیرفتن آنها خود داری کنند و در حالی که پدرو مادر در زندگی فرزند دخالت می کنند و با این دخالت تیشه به ریشه زندگی و عمر فرزندان خود می زنند،در این حال فرزندان باید با گذشت از کنار این دخالتها و نادیده گرفتن ، به زندگی شیرین خود ادامه دهند.

  ویژگیهایی که والدین به عنوان یک مشاور و راهنمای موفق باید درخودشان ایجاد کنند

1-والدین باید علم خود را درمورد نیازها و خواسته های فرزند خود افزایش دهند و به حد کافی برسانند.امام على (علیه السّلام ) فرمود:«خیر من شاورت ذوُوا النُّهى والعلم واُولُوا التجارب والحزم » خوانسارى ،
بهترین كسى كه با او مشورت مى كنى ، صاحبان خرد و دانش و دارندگان تجربه و دوراندیشانند.»[1]
2-والدین نسبت به مسأله و یا مشکل فرزندشان راز دار باشند و در مقابل دیگران از آن بحث نکنند.امام صادق (علیه السّلام ) فرموند:
« ان المشورة لا تكون اِلاّ بحدودها ... فاوّلها ان یكون الّذى تشاوره عاقلاً والثانیة ؛ ان یكون حرّا متدینا و الثالثة ؛ ان یكون صدیقا مؤ اخیا ... واذا كان صدیقا مؤ اخیا كتم سِرَّك » مشورت ضوابطى دارد ... 1 - اینكه مشاور عاقل باشد. 2 - مشاور متدین و آزاد از هواى نفس باشد.3 - دوست و برادر باشد ... و اگر برادر و دوست صمیمى باشد، سرّ تو را كتمان مى نماید و رازدار باشد.»[2]
3-تقوا و خداترسی از صفات دیگری است که والدین باید در خود ایجاد کنند.در این باره  نیز مولای متقیان حضرت على (علیه السّلام ) فرموند:« شاوِرْ فى امورك الذین یخشون اللّه » خوانسارى ، در كارت با كسى مشاوره كن كه از خدا خشیت و خوف دارد.»[3]
4-در امر راهنمایی و مشاوره والدین باید نسبت به مسئله مطرح شده خوب فکر و تأمل کنند و از استبداد رای وسخن چینی و نفاق و لجبازی بپرهیزند.[4]
امام صادق (علیه السّلام) مى فرماید:
«... وایّاك والراءى الفطیر وتجنّب ارتجال الكلام ولا تشر على مستبدٍّ براءیه ولا عَلى وغد ولا على متلوّن ولا على لجوج و ...» از دادن راى بدون تامل و تعمق بپرهیز و از گفتن آنچه فورا بر زبان مى آید، اجتناب كن و خود با كسانى كه داراى صفات زیرند به مشورت مپرداز:[4]
الف - كسى كه به ناحق بر نظر خویش پافشارى مى كند.
ب - فرد آتش افروز و سخن چین
ج - شخص چند چهره و منافق و متقلب
د - فرد لجباز و...

منابع
[1]غررالحكم ، ج 3، ص 428
[2]وسائل الشیعه ، ج 8، ص 426
[3]غررالحكم ، ج 4، ص 179
[4]بحارالا نوار، ج 72، ص 104، حدیث 37