مبحث بیست و پنجم طرح صالحین: حـجـاب و عـفـاف

4)     احادیث درباره حجاب :
 
*مولا علی (ع) : اختلاط و گفتگو مردان با زنان نامحرم سبب نزول بلا و بدبختی خواهد شد ، و دلها را منحرف میسازد.   بحارالانوار جلد ۷۴ صفحه ۲۹۱
 
*رسول خدا (ص) : بین مردان و زنان نامحرم جدایی ایجاد کنید ( تا با هم برخورد و تماس نداشته باشند ) زیرا هنگامی که آنان رو در روی یکدیگر قرار گرفتند و با هم رفت و آمد داشتند ، جامعه به دردی مبتلا خواهد شد که درمان نخواهد داشت.  بهشت جوانان صفحه ۴۶۸
 
 *امام صادق (ع) : اگر مردی غیرت ندارد ، دل او وارونه است.  گزیده کافی جلد ۵ صفحه ۱۷۴
 
*مولا علی (ع) : ای مردم عراق ، شنیده ام بانوان شما در جاده ها حرکت می کنند و با تنه زدن به مردان راه خود را می گشایند ، شما حیا و آزرم ندارید ؟ گزیده کافی جلد ۵ صفحه ۱۷۴
 
*به امام صادق (ع) عرض شد خانمها می توانند برای شرکت در نماز عید ، به خارج از شهر بروند ؟ امام (ع) گفت : نه ، مگر زنان پیر با کفشهای کهنه.  گزیده کافی جلد ۵ صفحه ۱۷۵
 
 
*حضرت محمد (ص) : بهترین مسجد برای زن کنج خانه است.  نصایح صفحه ۳۷ حدیث ۶۸۶

 *حضرت محمد (ص) : کسی که خود را شبیه غیر مسلمان درآورد ، از ما نیست.  نهج الفصاحه صفحه ۵۰۹ ، بهشت جوانان صفحه ۱۶۷
 
**از این احادیث درمیابیم که در همه مسائل مخصوصا مساله حجاب و روابط بین زن و مرد که بحث ما است نباید از جوامع غربی تقلید کنیم و نگوییم چون در جوامع غربی وضعیت حجاب و روابط بین زن و مرد رعایت نمی شود ما هم رعایت نکنیم.
 
 
*حضرت محمد (ص) : برای زنی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد روا نیست روز یا شب مسافرت نماید در حالی که  ( مرد محرم ) و شوهرش همراه او نباشد.  بهشت جوانان صفحه ۴۷۰
 
*امام صادق (ع) : نگاه کردن به زنان نامحرم تیری از تیرهای مسموم شیطان است ، وای بسا که یک نگاه باعث حسرتی طولانی گردیده است.  ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه ۵۶۹
 
 
*امام رضا (ع)  در نامه‌ای به یکی از یاران خود نوشت : نگاه به موی زنان حرام است، چون موجب تحریک و فساد است.
 بحارالانوار، جلد ۱۰۳ باب ۶۱ و ۶۲٫ بحارالانوار، جلد ۱۰۴، باب ۹۱
 
*رسول خدا (ص) فرمود : هرکس به نامحرم نگاه کند، خداوند چشم او را روز قیامت از آتش پر می‌کند ؛ مگر اینکه در دنیا توبه کند.
 
 
 * امام باقر (ع) : سخن گفتن با زن نامحرم ، از دامهای شیطان است. مستدرک الوسائل جلد ۱۴ صفحه ۲۷۳
 
 
*حضرت محمد (ص) در سفارشهایی به علی (ع) فرموده است یا علی ده طائفه از این امت به خدای بزرگ ایمان ندارند و ملحق به کافران اند ، که یک گروه از این طائفه دیوثان هستند.  نصایح صفحه ۳۰۳
 
*حضرت محمد (ص) فرمودند ده گروه از ورود به بهشت ممنوع هستند ، که یکی از گروه دیوث است.  نصایح صفحه ۳۰۱
 
*حضرت محمد (ص) : ده طائفه از این امت خود را مومن دانند اما در واقع کافرند : ، که یکی از این طائفه دیوث است.  نصایح صفحه ۲۹۶
 
*حضرت محمد (ص) : ده طائفه از امت من وارد بهشت نشوند ، جز اینکه توبه کنند ، که یکی از این گروه دیوث است که غیرت ناموسی ندارد.  نصایح صفحه ۲۹۷
آيات و احاديث در مورد حجاب

**حدود حجاب اسلامی برای بانوان از نظر قرآن كریم تا چه حد است؟

برخی از سوره ها و آیات مربوط به حجاب عبارتند از: 1. سوره نور، آیات 30، 31، 33 و 60; 2. سوره احزاب،، آیات 35، 53، 55، و 59. از نظر شرع اسلام زن باید بدن و موی خود را از مرد نامحرم بپوشاند; ولی پوشاندن صورت و دست ها از مچ به پایین واجب نیست.[1] حكم پوشش در مكان هایی كه درمعرض دید نامحرم است باید اجرا شود; فرقی نمی كند كه نامحرم در منزل یا غیر منزل باشد; حتّی در مورد افراد نامحرمی كه همیشه با انسان ارتباط دارند، این حكم و امثال آن جاری است.
در مورد حجاب واجب، كافی است كه زن به هر وسیله ای كه می تواند خود را بپوشاند و لباس خاصّی شرط نیست; ولی پوشیدن لباس های تنگ و چسبان و همچنین لباس های زینتی اشكال دارد.[2]
خداوند متعال در سوره نور آیه 31 خطاب به زنان مؤمن می فرماید كه وظیفه دارند زینت هایی را كه معمولا پنهان است، در نزد نامحرمان بپوشانند.

«وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَـتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَـرِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لاَ یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاَّ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیُوبِهِنَّ وَ لاَ یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابَآئِهِنَّ ...; (نور، 31)

 و به زنان با ایمان بگو: چشم های خود را ]از نگاه هوس آلود[ فرو گیرند و دامان خویش را حفظ كنند و زینت خود را جز آن مقدار كه ظاهر است، آشكار ننمایند و ]اطراف [روسری های خود را بر سینه خود افكنند ]تا گردن و سینه با آن پوشانده شود[ و زینت خود را آشكار نسازند، مگر برای شوهرانشان یا پدرانشان و ...». اگر چه مهم، رعایت حجاب است و پوشیدن چادر، الزامی ندارد، ولی چادر، بهترین نوع حجاب و نشانه ملی زنان جامعه ایرانی است. مانتو و مانند آن، اگر چه با شرایطی مناسب است، اما چون سبب نمایان شدن اندام و برجستگی های بدن زن می شود، ممكن است منشأ تحریك و فساد باشد. عقل انسان بین خوب و خوب تر، قطعاً خوب تر را انتخاب می كند; بنابراین، چادر عاقلانه تر و بهتر است.[3]

[1].  توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 417، مسئله 2435، دفتر انتشارات اسلامی.

[2].  همان، ص 421.

[3]. تفسیر نمونه، آیة الله مكارم شیرازی، ج 14، ص 434ـ448، دارالكتب الاسلامیة / آن چه باید یك زن بداند، اسدالله محمدی نیا، ص 163ـ164، دفتر تبلیغات اسلامی.

--------------------------------------------------------------------------------

آیا حجاب برتر یعنی چادر ؟
آیا در قرآن آیه ای وجود دارد که بر چادر به عنوان حجاب برتر دلالت کند؟

در پاسخ باید گفت: در آیه 31 از سوره نور، خداوند به زنان مسلمان دستور می دهد که پوششهای خود را بر روی گریبان هایشان بیاندازند.[1] " خمر" که در این آیه آمده است به معنای «لباسی است که زن با آن، سر و سینه خودش را بپوشاند»[2]. که ظاهرا چیزی شبیه مقنعه یا بزرگتر از آن است.

در آیه 33 سورۀ احزاب خداوند نیز می فرماید:

« اى پیامبر، به زنان و دختران خود و زنان مؤمنان بگو كه چادر خود را بر خود فرو پوشند. این مناسب‏تر است، تا شناخته شوند و مورد آزار واقع نگردند. و خدا آمرزنده و مهربان است.»[3]

براى جلباب که در این آیه آمده است، دو معنا ذكر شده است:

1- پوششى كه سر و گردن و بالاتنه را مى‏پوشاند (مقنعه).

2- چیزى كه تمام بدن را بپوشاند (چادر).[4]

اگر كسى بتواند به شكل صحیح از چادر استفاده كند، مسلماً چادر حجاب برتر است زیرا حكمت‏هاى حجاب در چادر بیشتر یافت مى‏شود، گرچه پوشیدن چادر واجب نیست. حجاب منحصر در چادر و حتى مانتو نیست، بلكه هر لباسى كه غیر از وجه و كفین (دست‏ها تا مچ) را بپوشاند و موجب تحریك و جلب توجه نامحرم نگردد كافى است ولى باید توجه داشت كه همان طور كه بقیه واجبات داراى مراتب مختلفى مى‏باشند حجاب نیز داراى مراتب خوب، متوسط و خوب‏تر است و چادر حجاب برتر بانوان محسوب مى‏گردد.

_________________

[1] وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِن‏.

[2] مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج3، ص 127.

[3] یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ.

[4] ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج1، ص 272
منبع : سایت تبیان