دلنوشته های محرم/

چشم ها غرق تماشا، که نیامد عباس
نگران بر لب دریا،که نیامد عباس
اشک ها همسفر آه، در آن لحظه ی تلخ
خسته از دیدن صحرا که ، نیامد عباس
کودکان منتظر او که مگر برگردد
آه از این شوق تماشا، که نیامد عباس؟!
بانگی از دور که در حنجره زخمی دارد
می کند فاش سخن را: که نیامد عباس
کودکی از دل خیمه، به پدر می گوید:
تو ندیدیش؟ بگو،یا که نیامد عباس!

ولی کاش تو مراسمها اداب عزاداری رو حفظ کنن
کاش یادمون نره که مصیبت حسین (ع) لب تشنه نبود (هر چند کم چیزی نبود) ،ولی مصیبت خیلی بزرگتر از این حرفا بود