دلنوشته های محرم/

امام حسين (ع) :

و أَنِّي لَم أَخرُج أَشِراً و لَا بَطراً و لَا مُفسِداً و لَا ظَالِماً و إِنَّمَا خَرَجتُ لِطَلبِ الإِصلاَحِ فِي أُمَّةِ جَدِّي صلَّي الله عليه و آله، أُرِيدُ أَن آمَرَ بالمَعرُوفِ و أَنهي عَنِ المُنكَر و أسِيرُ بِسِيرةِ جَدِّي و أبي علي بن أبي طالب (ع) .[بحارالانوار،ج 44،ص 329]
به درستي كه من بيهوده ، گردن كشانه و ظالمانه حركت نكردم ، بلكه براي اصلاح در امت جدم محمد (صلَّي الله عليه و آله) حركت كردم و مي خواهم امر به معروف و نهي از منكر كنم و به روش جدم محمد (صلَّي الله عليه و آله) و پدرم علي بن ابي طالب (ع) رفتار كنم.

الإمام زين العابدين (ع) ـ و قد ضَمَّ ابنَهُ الباقِرَ (ع) إلى صَدرِهِ لَمّا حَضرَهُ المَوتُ ـ :

يا بُنَيَّ اُوصِيكَ بما أوصاني بهِ أبي (ع) حِينَ حَضَرَتهُ الوَفاةُ ، و بِما ذَكرَ أنّ أباهُ أوصاهُ بهِ ، قالَ : يا بُنَيَّ ، إيّاكَ و ظُلمَ مَن لا يَجِدُ علَيكَ ناصِرا إلاّ اللّه َ .( ميزان الحكمة، ج 13، اندرزهاي امام سجاد(ع))
امام زين العابدين (ع) در هنگام رحلتش و آن گاه كه فرزندش باقر (ع) را در آغوش كشيد فرمود: فرزندم! تو را به همان چيزى سفارش مى كنم كه پدرم هنگام وفاتش به من سفارش كرد و فرمود كه پدرش نيز او را به آن سفارش كرده است؛ فرمود : اى فرزندم! بپرهيز از ستم كردن بر كسى كه در برابر تو ياورى جز خداوند نمى يابد.