مبحث بیست و سوم طرح صالحین:امام رضا (ع)

2- در زمان امامت امام موسي کاظم سه نفر به نامهاي:
 ابو حمزه بطائني؛ زياد بن مروان قندي و عثمان بن عيسي رواسي
 در بلاد مختلف مسلمين خود را نماينده امام موسي (ع) معرفي ميکنند و همزمان با به زندان افتادن آن امام همام اين افراد وجوهات شرعيه را نزد خود جمع آوري کردند پس از به شهادت رسيدن امام موسي کاظم و به امامت رسيدن علي بن موسي الرضا (ع) امام رضا (ع) از اين سه نفر که ابو حمزه بطائني30هزار دينار  ؛ زيادبن مروان قندي 30هزار دينار و  عثمان بن عيسي رواسي   40 هزاردينار را از وجوهات شرعي نزد خود جمع آوري کرده بودند ميخواهند که وجوهات را به خزانه بيت المال مسترد کنند تا به مصرف عمومي برسانند ولي اين افراد به طمع مال دنيا گروهي را تهت عنوان واقفيه يا هفت امامي تشکيل ميدهند و عنوان ميدارند که امام موسي کاظم به شهادت نرسيده اند و منظور از قائم آل محمد (ص) حضرت موسي الکاظم هستند و در حال حاظر از ديده پنهان گشته اند و امامت امام رضا (ع) را قبول نمي کنند و عنوان مي دارند که اين وجوهات بايد به خواست امام موسي کاظم تا زمان ظهور نزد آنها بماند و چون در چندين بلاد اين افراد شناخته شده بوده اند جمع زيادي به اين گروه مي پيوندند  و بدين جهت امام رضا (ع) غريب مي مانند و لقب غريب الغربا از آن زمان به حضرت ابالحسن علي بن موسي الرضا اطلاق ميشود
و البته دوري از موطن و غربت در هنگام شهادت نيز از دلايل ديگر اين لقب نيز ميتواند باشد که پس از شهادت حضرت اين لقب را جلوه گر تر نموده است .
5- مدرس خاتون‌آبادی اصفهانی مؤلف کتاب «جنات الخلود» (تألیف شده در سال 1125 هجری) که از علمای برجسته عصر صفوی به شمار می‌رود، ‌در این باره می‌نویسد: حضرت علی‌بن موسی الرضا(ع) را بدین لحاظ قبله هفتم می‌گویند که مردم در روی زمین به هفت موضع توجه دارند یا هفت موضع از زمین، قبله‌گاه مسلمانان است: 1. مکه معظمه 2. مدینه منوره 3. نجف اشرف 4. کربلای معلی 5. مقابر قریش یعنی قبور کاظمین علیهما السلام 6. سامرا و 7. مشهدالرضا(ع). بدین جهت آن بزرگوار را قبله هفتم می‌نامند.
برخی از این نکته استفاده می‌کنند و می‌گویند شاید ثواب زیارت امام رضا(ع) با این هفت موضع برابر باشد، زیرا شیعیانی که به امامت امام رضا(ع) قائل هستند، امامتشان کامل است. برای اینکه بعد از آن حضرت فرقه دیگری در تشیع به وجود نیامد.
وجه تسمیه دیگری که برای اطلاق قید «قبله هفتم» برای حضرت رضا(ع) بیان می‌شود، این است: روزی امام موسی‌بن جعفر(ع) در برابر فرزندان خود موقع نماز فرمودند: باید فرزندم علی برای اقامه نماز جماعت باشد تا من به او اقتدا کنم. بنابراین، حضرت رضا(ع) امام جماعت شدند و از آنجا، حضرت را به قبله هفتم (یعنی قبله امام هفتم) ملقب می‌کردند.
حجت‌الاسلام فاضل بسطامی در کتاب «تحفه الرضویه» در این باره می‌نویسد: احتمالاً امام کاظم(ع) می‌‌خواستند به فرزندان و خویشان بفهمانند که امام بعد از ایشان، «علی‌بن موسی» است.