مبحث بیست و سوم طرح صالحین:امام رضا (ع)

گزیده ای از فضائل حضرت

چونان نیاکان وارسته اش، از مقام علمی والایی برخودار بود، تا آن جا که وی را عالم آل محمد لقب داده اند.

بیست و چند سال بیش نداشت که در مسجد رسول الله صلی الله علیه و آله به فتوی می نشست.

علمش بی کران و رفتارش پیامبر گونه و حلم و رأفت و احسانش شامل خاص و عام می گردید.

کسی را با عمل و سخن خود نمی آزرد، تا حرف مخاطب تمام نمی شد سخنش را قطع نمی کرد.

هیچ حاجتمندی ر ا مأیوس باز نمی گرداند.

در حضور مهمان به پشتی تکیه نمی داد و پای خود را دراز نمی کرد.

هرگز به غلامان و خدمه دشنام نداد و با آنان می نشست و غذا می خورد.

شبها کم می خوابید و قرآن بسیار می خواند. اکثر شبهایش را از سر شب تا صبح بیدار بود .

شبهای تاریک در مدینه می گشت و مستمندان را کمک می کرد.

در تابستان بر حصیر و در زمستان بر پلاس زندگی می کرد.

نظافت را در هر حال رعایت می فرمود و عطر و بخور بسیار به کار می برد.

عادتا جامه ارزان و خشن می پوشید ولی در مجالس و برای ملاقاتها و پذیرائی ها لباس فاخر در بر می کرد.

غذا را اندک می خورد و سفره اش رنگین نبود.

و در هر فرصت مقتضی، مردم را به وظائف خود آگاه می کرد.