یاصاحب الزمان ادرکنی.

زمین دلتنگ و مهدى بیقراراست
فلک شیدا، پریشان روزگار است


دلا، آدیـــــــنه شد، دلبر نیـــــامد
غـــروب انتـــظارم سرنــــــــیامد


همه دلــــــها پر از آه و غم و درد
همه آلالهها پـــــــــــژمرده و زرد


نفسها خـــسته و در دل خموشـند
فغانها بى صدا و پرخروشــــــــند

نه رنگى از عدالت، نى از صداقت
در و دیوار دارد نقش ظــــــلمت

شده پرپر گـــــــــل مهر و محـبّت
همــه دلـــــــها شده سرشار نفرت

شده شام یتیمان، نالــــــه و اشــک
برد هرکــس به کاخ دیگرى رشک

شده پژمـــــــرده غنچه در چمنزار
بگشت آواره گل در کوى گـــــلزار

نشسته دیو بر دلـــــــــــهاى خفته
همه جا بذر نومــــــــــــیدى شکفته

زده زنـــــــــــگارها آئین و مذهب
دمى، رویى زسرور نیست یا رب

به اشک چشم و مهر و ماه، سوگند
به آه و ناله دلــــــــــــــهاى دربند

اگر نرگس زهجرت زار زار است
شقایق تا قیامت دغـــــــــدار است