امام زمان

او می آید...

او می آید... عصای موسی در مشت، نگین سلیمان در انگشت. زره داوود بر تن. پیراهن یوسف در بر، دم عیسی در کام، وقار ابراهیم در گام، ذوالفقار علی بر میان، و لوای محمد بر دوش...

تکرار ایوب است؛ مظهر صبر گران بر درد و رنج انسان. تکرار موسی است، با خروش رعد آسا بر فرعونیان. تکرار ابراهیم است؛ بت شکن بزرگ تاریخ. تکرار عیسی است، با دم حیات بخشش. او تکرار همه ی فضایل انبیا و اولیا است؛ بل، انبیا و اولیا، هر یک جلوه ای از فضایل و مکارم اویند...

ماه و خورشید- همچون سلیمان- در فرمان اویند، و باد و طوفان در تسخیرش.(( موید بالنصر)) و ((منصور بالرعب)) است. فرشتگان، در رکابش شمشیر می زندد و گنجهای زمین در انتظار اوست. صادق آل رسول(ع) در حقش گوید: ان القادم منا منصور بالرعب موید بالنصر، تطوی له الارض و تظهر له الکنوز و یبلغ سلطانه المشرق و المغرب و یظهر الله به دینه و لو کره المشرکون.(بحار الانوار، 52/191، حدیث 24)

در طول تاریخ پر نشیب و فراز اسلام، از آغاز تا کنون، صدها مهدی دروغین، یا بهتر بگویم: دجال و رهزن دل و دین، آمده اند تا رهزن امت اسلام گردند و راه را بر او سد کنند... اما تاریخ، همه را- یکان یکان- در زیر چرخ های سنگین خود له کرده و خواهد کرد و سرانجام مهدی راستین، نهمین فرزند از تبار سالار عاشورا، یعنی حجت بن الحسن العسگری(عج)، از پس ابر غیبت، چونان آفتاب نیمروزی سر بر خواهد زد و جهان را به انوار تابناکش روشن خواهد ساخت...