درد دل امام علی علیه السلام با پيامبر صلى الله عليه وآله به هنگام دفن حضرت فاطمه سلام الله علیها

درد دل امام علی ^{علیه السلام} با پيامبر ^{صلى الله عليه وآله} به هنگام دفن حضرت فاطمه ^{سلام الله علیها}

سلام بر تو ای رسول خدا ^{صلى الله عليه وآله} ، سلامی از طرف من و دخترت كه هم اكنون در جوارت فرود آمده و شتابان به شما رسيده است. ای پيامبر خدا، صبر و بردباری من با از دست دادن فاطمه كم شده و توان خويشتن داری ندارم اما برای من كه سختی جدايی تو را ديده و سنگينی مصيبت تو را كشيدم، شكيبايی ممكن است.

 اين من بودم كه با دست خود تو را در ميان قبر نهادم و هنگام رحلت، جان گرامی تو ميان سينه و گردنم پرواز كرد.  "پس همه ما از خداييم و به خدا بازمی گرديم"

پس امانتی كه به من سپرده بودی برگردانده شد و به صاحبش رسيد از اين پس اندوه من جاودانه و شب هايم شب زنده داری است تا آن روز كه خدا خانه زندگی تو را برای من برگزيند.

بزودی دخترت تو را آگاه خواهد ساخت كه امت تو چگونه در ستمكاری بر او اجتماع كردند.

 از فاطمه بپرس و احوال اندوهناك ما را از او خبر گير، كه هنوز روزگاری سپری نشده و ياد تو فراموش نگشته است.

سلام من به هر دوی شما، سلام وداع كننده ای كه از روی خشنودی يا خسته دلی سلام نمی كند. اگر از خدمت تو بازمی گردم از روی خستگی نيست و اگر در كنار قبرت می نشينم از بدگمانی بدانچه خدا صابران را وعده داده نمی باشد.

خطبه 202 نهج البلاغه