هفته هشتم:----o-( ذوالکفــــــل " اخلاص در عمل ")-o---

اخلاص در نیت ‏به معناى خالص نمودن قصد و انگیزه براى خداست.نیت، زمانى براى خداوند خالص مى‏گردد كه انسان براى عبادت یا كار و تلاش خود، هیچ انگیزه‏اى جز خداوند نداشته باشد و هیچ عاملى جز تقرب و رضاى خداوند او را به انجام عبادت و عمل وادار نكرده باشد.با توجه به این كه هواهاى نفسانى، به شكل بسیار وسیع و قوى، انسان را در محاصره قرار داده‏اند، داشتن نیت‏خالص در عمل و عبادت و حضور چهره الهى آن در ذهن، كارى بسیار دشوار و مشكل است.اخلاص در نیت، با آگاهى و توجه كامل به خداوند تحقق مى‏یابد.در هر كجا توجه به خداوند نباشد، غفلت است.هر جا كه غفلت ‏باشد، شرك و ریا تحقق یافته است.كسى كه توجه به مقصد ندارد، غافل است و كسى كه از هدف غفلت دارد، از حركت ‏باز ایستاده است.

  اخلاص در نیت، به این معنى است كه صاحبش در نظام هستى جز به خداوند دل نبسته است و جز براى او تلاش نمى‏كند.امام صادق علیه‏السلام مى‏فرمایند: «صاحب نیت راست، قلب سالم دارد زیرا سالم بودن قلب از وسوسه‏هاى ممنوعه شیطانى به خالص بودن نیت در تمام امور براى خداست‏».خداوند فرمود: «روزى كه مال و فرزندان هیچ سودى نمى‏رساند، جز آن كه خدا را با قلب سالم یابد».پیامبر فرمود: «نیت مؤمن بهتر از عمل اوست‏» و نیز فرمود: «اعمال، بستگى به نیت دارد.براى هر كسى آن چیزى است كه قصد كرده است‏»، و هر بنده‏اى باید در تمام حركت و سكون خود نیت ‏خالص داشته باشد زیرا اگر چنین نباشد، در غفلت است.خداوند غافلان را چنین وصف كرده است: «آنها نیستند، جز همانند چهارپایان، بلكه گمراه‏تر از آن ها هستند» و فرمود: «آن ها غافلان هستند» (مصباح الشریعه، باب 5)

اسلام عمل با روح می‏خواهد نه عمل بی روح.به همین جهت اگر مسلمانی زکات خود را بدهد ولی شائبه ریا در آن باشد پذیرفته نیست، اگر به جهاد برود ولی برای خودنمایی باشد قبول نیست.قانون الهی می‏گوید سرباز اجباری به درد من نمی‏خورد، من سربازی می‏خواهم که روحا سرباز باشد، سربازی می‏خواهم که ندای«ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنة؛ همانا خدا از مومنان جان و مالشان را به بهای بهشت خریداری کرد، (توبه/111)» را پذیرفته باشد و صمیمانه به آن لبیک‏ بگوید. از رسول اکرم صلی الله علیه و آله در روایت متواتر میان شیعه و سنی رسیده است که: «انما الاعمال بالنیات؛ همانا کارها وابسته به نیتهاست»، «لکل امرء مانوی؛ برای هر کس همان است که آن را قصد کرده است»، «لا عمل الا بنیة؛ هیچ عملی بدون نیت پذیرفته نیست».در حدیثی به این شکل روایت شده است: «انما الاعمال بالنیة ، و انما لامرء ما نوی ، فمن کانت هجرته الی الله‏ و رسوله فهجرته الی الله و رسوله ، و من کانت هجرته لدنیا یصیبها او امرأة یتزوجها فهجرته الی ما هاجر الیه؛ همانا اعمال، وابسته به نیت است، برای انسان همان است که قصد کرده و هدف قرار داده است، هر کس به خاطر خدا و رسول هجرت کرده است، هجرتش به سوی خدا و رسول است و هر کس به خاطر زنی که با او ازدواج‏ کند و یا به خاطر ثروتی که به چنگ آورد هجرت کرده است هجرتش به سوی‏ همان خواهد بود»