آموزش کارگردانی (فیلمسازی)

یک روش مناسب برای ایجاد لحظه های هیجانی این است که بیننده را به سمت یک حس امنیت کاذب هدایت کنیم.

یک راه عالی برای ایجاد لحظه های هیجانی این است که بیننده را به سمت یک حس امنیت کاذب هدایت کنیم. از طریق فیلمبرداری و تدوین دقیق می توانید این حس را در مخاطب ایجاد کنید که قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد سپس اتفاقی را ایجاد کنید. این کار احتمالا باعث می شود آنها از روی صندلی خود بپرند.

در این مثال از فیلم درخشش، ما دو کاراکتر را در مکان های مختلفی می بینیم و بین آن ها در کاتهای مختلف در رفت و آمد خواهیم بود. اسکاتمن کروترز در هر نما به هتل نزدیکتر می شود. در همین هنگام در هر شات جک نیکلسون از هر راهرو به راهروی دیگر پرسه می زند. برای مخاطب اینطور به نظر می رسد که اسکاتمن به آهستگی نزدیک می شود. این تکنیک، این انتظار را ایجاد می کند که جستجو برای مدت دیگری ادامه میابد. سپس هنگامی که ما فکر می کنیم در نمای بعدی اسکاتمن را در حال حرکت در راهرو خواهیم دید، جک از پشت یک ستون بیرون می آید تبر را درون سینه او می کوبد.

ایجاد این حس امنیت کاذب نیاز به تدوین خوب و همچنین فیلمبرداری خوب دارد زیرا رمز موفقیت در ریتم است. شما بین دو سکانس برش های مداوم انجام می زنید، در حالیکه هر نما را با طول یکسان می گیرید. اگر کاتها را سرعت ببخشید یا نماها را کوتاه کنید، مخاطب حس می کند که این یک زمینه سازی برای یک اتفاق مهم است. زمانی که نماها را با طول یکسان می گیرید هیچ کس انتظار ندارد دو سکانس به این سرعت به هم برسند. واضح است که اسکاتمن نزدیکتر می شود ( زیرا او از ماشینش بیرون می آید و به سمت داخل هتل پیش می رود)، اما حدس نمی زنید که او تا این حد به پایان کارش نزدیک باشد.

در کنار هر راهی که شما برای برداشت این نما انتخاب کرده اید، برداشت چند بخش سکانس شبیه هم، نیز ایده خوبی است. یک راه حل خوب این است که به قربانی از پشت شلیک شود گویا ما او را در این تعقیب و گریز دنبال کرده ایم. این کار را در چند نما انجام دهید نه در یکی. به این ترتیب مخاطب تا آخرین لحظه فکر می کند که این یک نمای دیگر است.