درس دوم
راه های ایجاد تعلیق:
2- تکان های ظریف دالی
تکان های ظریف دالی، همانطور که از اسمش بر می آید، حرکات بسیار ظریف دوربین است که مخاطب را با آنکه متوجه شان نمی شود، مضطرب می کند.
این تکنیک زمانی استفاده می شود که کاراکتر ها دزدکی وارد محل خطرناکی می شوند، و سعی می کنند شناسایی نشوند یا تیر نخورند. همچنانکه بازیگر به سمت دوربین می خزد، دوربین به آهستگی به سمت عقب می رود. برای مخاطب اینطور به نظر می رسد که گویا پشت به منطقه خطر راه می رود. آخرین چیزی که هر کس می خواهد این است که عقب عقب به سمت خطر حرکت کند و این دقیقا احساسی است این تکنیک در مخاطب به وجود می آورد. گاهی کوچکترین حرکات بزرگترین تاثیرات را دارند. بدون این حرکت، انتقال حس بحران صرفا از طریق بازی بازیگران به مخاطب منتقل می شود.
در مثالی که اینجا نشان داده شده، دوربین نزدیک یک دیوار کار گذاشته شده است، و این حس دزدکی وارد شدن را تقویت می کند. هرچند از این تکنیک می توان در فضاهای باز هم استفاده کرد، زیرا حرکت های دزدکی در فضاهای باز هم ترسناک است. رمز این کار این است که در حالیکه دوربین با حرکتی نرم و ظریف عقب می رود بازیگران را در حالیکه مشغول برانداز کردن اطرافشان هستند، به سمت جلو حرکت دهید.
دوربین را رو در روی بازیگر تنظیم کنید و او را به سمت دوربین حرکت دهید. اشکالی ندارد اگر او در جریان این حرکت به اطراف یا بالا نگاه کند، اما حرکت او باید مستقیم به سمت جلو و نه به حالت چرخشی در اطراف صحنه باشد.
دوربین باید کمی عقب برود و بازیگر باید مقابل دوربین متوقف شود. البته لازم نیست حرکت کاملا متوقف شود زیرا می توانید بازیگر را برای لحظه ای از حرکت بازداشته و در یک نمای طولانی تر به حرکت وا دارید.
اگر در صحنه بیشتر از یک بازیگر دارید، سعی کنید توجه مخاطب را به بازیگر اصلی جلب کنید. سایر بازیگران را به دنباله روی او از یک خط سیر تنگتر وا دارید، بنابراین آنها به سختی پشت سر بازیگر اصلی دیده می شوند. اگر بازیگران بیش از حد پخش شوند، حس خطر و نیاز به مخفی شدن از بین می رود.
